Gisteren, toen ik de handdoek uit een tasje haalde om die in de ruimte van de manueel therapeut op de behandeltafel te leggen, viel er een klein rood spinnetje uit de doek op de ltafel. We probeerden het diertje te pakken, het zat op mijn hand, viel op de vloer en werd door de therapeute buiten gezet.
Zo kwam het gesprek op het redden van dieren. Zij vertelde dat in haar tuin een met kroos begroeide vijver is en dat zij daar bij zat. Tot ze geluid hoorde en in de vijver een egel zag spartelen. Waarschijnlijk zag het dier het kroos aan voor gras. Met een schepnet viste ze de egel uit het water, zette het in een doos en voerde het kattenbrokjes. Egels zitten onder de luizen en vlooien en in een woning is dat niet prettig dus ging het diertje in een bad van mild Biotex om een paar dagen later weer helemaal opgeknapt en bio schoon buiten gezet te worden.
Mijn ouders hadden in hun kleine bostuin een oud bad ingegraven. Daar dronken en baadden vogels in. Er om heen stond een hekje en er was een loopplankje met dwarsliggers- zoals de loopplank bij schepen, om drenkelingen de gelegenheid te geven op het droge te klauteren. Want regelmatig stapten er egels in het bad. Overdag waren ze wel te redden, maar ’s nachts, als mijn ouders in hun mand lagen, was dat een andere kwestie. Een paar keer werd een dode egel- gestrekt en veel langer dan in leven, uit het bad gevist.
Ik las vroeger spannende boeken, over cowboys, indianen, zwervers, jeugdbendes, detectives en zigeuners. Zigeuners, en ik citeer nou uit een van die boeken, lustten ook wel een gebraden egeltje. Ze vingen die dieren, rolden ze in een dikke laag klei en gooiden ze in het kampvuur. Na een tijdje was de egel dood en gaar en zaten de stekels in de korst van klei. Aldus de boekschrijver.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen. Houden van Donald Trump. Sommigen voederen geen vogels meer.
Henk van Kalken zegt
Niet zo lang geleden zette ik een foto van een zelf gefabriceerd egel-trapje aan de rand van mijn vijver op Facebook. Stukje triplex, paar dwarslatjes, klaar. Als er geen egeltje uit de vijver klautert, zitten er kikkers op te zonnen.