Mijn samengestelde delen, die niet van mij zijn, zijn in het buitenland. Ze zijn er heen gebracht door de samengestelde delen die wij een auto noemen. Het is vreemd dat ik het land waarin ik nu vertoef buitenland noem. Dat impliceert dat er ook een binnenland moet zijn. Maar is het binnenland het land waar ik nu mijn dagen doorbreng? Of ben ik buiten het land, maar welk land dan? Is dat het land waar ik in het bevolkingsregister ben ingeschreven? Is dat het binnenland, het thuisland? Maar ik voel me overal thuis. Ik kan ook niet een paar delen van de samenstelling over de landen verspreiden, dat is geen leven. Morgen ga ik weer terug naar het land dat geen buitenland is, maar wel buiten het land ligt waarin ik nu verblijf. Waar ik ook zoek: er is geen binnen-en buitenland. Wel een nuland.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen. Houden van Donald Trump. Sommigen voederen geen vogels meer.