Het is al enige tijd geleden. Toen ik politieverslaggever was woonde ik een wekenlang durend proces bij tegen een bende zware criminelen. En met zwaar bedoel ik ook zwaar. Normaal verslaat de rechtbankverslaggever zo’n proces voor de krant, maar omdat ik al veel over de bende had geschreven en goed was ingevoerd in de achtergrond van de bendeleden deed ik die klus. Een van de criminelen was een kleine, tengere man. Hij maakte er een gewoonte van om tijdens de zittingsdagen zich naar mij om te draaien in de rechtszaal en mij te beschieten met een fictief snelvuurgeweer. Dat vond ik niet prettig en ik vroeg zijn advocaat zijn cliënt tot de orde te roepen. Dat gebeurde ook.
Ik weet niet meer of de verdachten lopende het proces op vrije voeten waren of dat de ontmoeting plaatsvond na het uitzitten van de gevangenisstraf van de tengere man, of dat de rechtbank door fouten van het OM- de officier stuntelde nogal, het OM niet ontvankelijk verklaarde, maar op een dag liep ik hem in een grote provinciestad letterlijk tegen het lijf. Hij schrok vreselijk van de bijna-botsing met de 1.90 meter en 110 kilo zware verslaggever. En de ontmoeting liet ook mij niet onberoerd. We vervolgden ieder ons pad, ook in het leven.
Jaren later las ik in een krant dat de tengere man honderdduizenden euro’s had geschonken aan arme mensen/een goed doel. De politie zocht uit hoe de tengere man aan dat geld was gekomen, maar hij zei dat hij dat met gokken bijeen had vergaard.
Ik moest aan de tengere man denken toen ik gisteren een artikel las over opvoeders. Een goed kind voedt zichzelf op, sprak een ouder die zich liever begeleider dan opvoeder noemde. Een goed kind voedt zichzelf op? Hoe zit het dan met die tengere man die in bendeverband beschuldigd werd van de meest vreselijke zaken. En later zoveel geld schonk aan arme mensen. Voedde hij zichzelf op of is hier sprake van een bijzondere vorm van karma? Het goede doen en het slechte laten. Was hij geboren als een goed kind en wie bepaalt dat? Als je in een crimineel milieu wordt geboren, wat is dan goed? Neemt zo’n kind de normen van zijn opvoeders over? Of is er toch altijd een moreel besef dat sommige zaken niet deugen?
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen. Houden van Donald Trump.