Winfred Evers – boeken zijn de meeste van de tijd dicht

‘Hoe kom ik hier verzeild…In Het Heilig Nu wilde ik na weken afleiding eindelijk eens het artikel over ‘Apeiron’ lezen, mooi! Nog een keer teruglezen.

Meters heb ik door de jaren weggelezen, links en rechts geproefd van de Advaita…heel bijzondere meetings meegemaakt in de voormalige Plato-School met Neelam…een discipel van Papaji….idem Isaac Shapiro in de Muiderkerk….Rinpoche in een overvolle kerk in De Pijp in Amsterdam.

Enige jaren geleden, ben ik gestopt met het tot mij nemen van boeddhistische literatuur. Maar ik woon vijf huizen van de Rigpa, waar ik af en toe nog wel eens zit op donderdag.

Dertig jaar geleden ontmoette ik, via een vriend, mijn ‘leraar’, met wie ik -wat ik inmiddels weet via de astrologische synastry- een karmische band heb, of misschien wel een gewone, maar intens energetische…Nooit heb ik eerder in mijzelf een dergelijke Ruimtelijkheid ervaren…en een begeleiding in mijn dharma.

In de astrologie ben ik de afgelopen jaren gefascineerd geraakt door de zgn. maansknopen, die een mooie leidraad zijn van onze persoonlijke opgave.

Boeken zijn de meeste van de tijd dicht…ik haal eruit wat bruikbaar is en past bij mijn dharma.

Alles stroomt in Het Heden, want dat is je gegeven, een meerdimensionale diamant, met nog genoeg bespiegelende vlakken om je een leven lang bezig te houden.

Een oog naar binnen, 1 naar buiten, om de ziel te polijsten, liefst met een glimlach…

Eén fotowerk draagt de titel: ‘Being To Know, Knowing To Be’.

De betekenis van deze inhoud kaatst telkens naar zichzelf terug, die voor mij een essentie vertegenwoordigd van innerlijk ervaren. Al gaat het beeld over de afspiegeling in de mens van geometrische wetmatigheden…schoonheid >> ontzag >> compassie…

Zei de Boeddha niet: ‘Wat waarheid is, dat is dat wat werkt’…En: ‘Wanneer je mij nog ziet, dood mij dan, want dan zie je nog steeds niet jezelf’. Ik vond dit in het begin een pijnlijke uitspraak, maar hoe meer ik mij zelf toe sta mij-zelf te zijn, hoe zachter deze wordt…

‘For some decades I work with photography as the pre-eminently medium to explore substance, in connection with awareness in a semi-translucent medium between the obvious and more ephemeral dimensions…if they are not simultaneously happening.

I want to invite the beholder to a change in his / her mental set, -it might often be a bit Rorschachish- only for a brief moment, to come back to the daily mental set in a slightly different perception.

Photography; a snap between the obvious and the immaterial plane.’

‘Eigenlijk werk ik per periode aan een sfeer; dat is de antroposofische invloed geweest, de goddelijke geometrie, het boeddhisme, groeien op de stream of consciousness van het Al. Ik heb een boek gemaakt ‘All Is One’, maar is nu gewist, bezig met plannen voor ’n overzicht van veertig jaar fotowerk.

Ook heb ik de afgelopen jaren een ode gebracht aan o.a. Amsterdam, waar ik al meer dan veertig jaar genoten heb van uitwisselingen tussen mensen en de rijkdom van de architectuur voor een ieder (‘dazzling cities’). Grappig, mijn ruimere ik kreeg weer behoefte aan ‘Verdieping’…zo rolde bovenstaande tekst eruit vandaag. Ja, vind ik wel fraai, een paar foto’s die hun oorsprong vinden in het boeddhisme geplaatst in jullie ‘Werkplaats’.

www.eversofine.nl
www.winfredevers.nl
http://journal.depthoffield.eu/vol23/nr38/f01nl/nl

Ritme, dazzling cities, Winfred Evers.