Ik zou zo graag eens uit mijn lijf willen kruipen
Zomaar … voor één keer
Gewoon om te ervaren hoe het voelt om alles te kunnen
En even geen pijn te hebben
Want … dat weet ik niet meer
‘Ik ben chronisch pijnpatiënt en praktiseer het zenboeddhisme. Ik heb geen grote stellingen te verkondigen over chronische pijn of over het zenboeddhisme, maar ik ben er wel van overtuigd dat de combinatie van beide me tot een aantal nieuwe inzichten heeft geleid. Hoe ga ik vanuit een boeddhistisch perspectief om met pijn ? Wanneer volstrekt niets werkt, wat doe je dan ?
Binnen mijn zengroep (sangha) Zen Sangha is er een vertakking: de Zen Peacemakers. We handelen er vanuit drie intenties: niet weten (het loslaten van vaste ideeën), erkennen wat er is (ten aanzien van de vreugde en het lijden) en ‘actie’, die voortkomt vanuit het niet-weten en het erkennen wat er is.
De drie intenties vormen de basis voor het leren omgaan met mijn pijn. Het is een pad waarbij aanvaarding en loslaten telkens opnieuw een uitdaging vormen om verder te gaan.’
Op vrijdag 7 april is chronisch pijnpatiënt en zenbeoefenaar Nico Goethals te gast in het boeddhistisch centrum Ehipassiko in Deurne bij Antwerpen.
‘Ik hoop dat deze avond een inspiratiebron mag zijn voor iedereen en meer bepaald voor mensen met chronische pijn en dat we samen ondanks alle lijden, toch verder kunnen gaan … voorbij de pijn.’
GATE GATE PARAGATE PARASAMGATE
Gegaan, gegaan, voorbijgegaan, totaal voorbijgegaan.
(Hartsoetra)
Nico Goethals werd in 2004 het slachtoffer van een verkeersongeval waarbij hij zijn linker onderbeen verloor. Terwijl dit zijn meest zichtbare handicap is, heeft hij te kampen met een veel moeilijkere, onzichtbare handicap.
Sedert zijn ongeval heeft hij elke dag pijn: zenuwpijn en fantoompijn. Het omgaan met de motorische beperking was in het begin niet makkelijk: de vele complicaties aan zijn beenstomp leidden tot verschillende operaties om het stappen opnieuw mogelijk te maken.
Nico: ‘De chronische zenuwpijn is eigenlijk mijn grootste uitdaging. Hoe ga ik om met een pijn die elke dag opnieuw mijn leven beïnvloedt en op allerlei vlakken beperkt, terwijl die helemaal niet zichtbaar is? Het is die vraag die aan de basis ligt van deze avond. De beoefening van het boeddhisme speelt daarbij een belangrijke rol.’
Siebe zegt
Ik merk aan mijn eigen ervaring met fysieke pijn, en ook met mentaal lijden, hoe lastig het is te realiseren wat Luuk in zijn laatste artikel schrijft, dus als een spiegel waarnemen, egoloos, zonder enige begeerte of voorkeur en afkeer. Ik denk wel dat dat de weg is.
Pijn, en geestelijk lijden ook, is vrijwel niet te ervaren zonder de overtuiging dat er een Ik/waarnemer is die die pijn ervaart en lijdt. Het is ook alsof je het niet zonder verzet/weerstand/weerzin kunt ervaren.
Mensen zeggen ‘leg je er bij neer/verzet je niet zo’ en dat is denk ik goed bedoeld, maar precies dat is nou net zo lastig als je in zo’n situatie zit. Krijgen die mensen zelf pijn, dan begrijpen ze dat zelf ook weer onmiddellijk.
Pijn/lijden bestaat bijna altijd in combinatie met weerzin/verzet/afkeer. Het zal wel zo gaan zolang begeerte bestaat. Pijn/lijden lijkt een soort teken uit te lokken in de geest dat iemand je verwondt, en je dus moet terugslaan of vechten.
groet, en sterkte,