• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Veertiende jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • Andre Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Jana Verboom
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten – alle links
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
    • Redactiestatuut van het Boeddhistisch Dagblad
    • Redactieformule van het Boeddhistisch Dagblad
  • Privacy

Home » Achtergronden » Ronald – Een ster in Bethlehem

Ronald – Een ster in Bethlehem

14 december 2024 door Ronald Bruining

Het werd je afgeraden, je kon er maar beter niet heengaan. Je was er niet welkom. Bijzonder, hoe een plaats waar tweeduizend jaar geleden geen plaats was voor een zwangere vrouw op een ezeltje, nu na zo’n lange tijd nog steeds geen plaats was voor een deel van de bevolking van dit land. Een plaats waar zelfs toeristen beter niet heen konden gaan.

Ze waren in Israël, ze hadden deze reis gekozen om eens met eigen ogen te zien wat er nog overgebleven was aan tastbare dingen uit de verhalen die ze als kind op de lagere school voorgelezen hadden gekregen. Verhalen over dit beloofde land. De verhalen waren groots, als kind kon je je fantasie gebruiken en er beelden bij bedenken. In het echt was de Olijfberg maar een heuvel, zo was gebleken en Goliath zou ook wel niet zo groot geweest zijn als in de fantasie.

Het was erg heet in het zomerse Israël maar vandaag wilden ze desondanks naar Bethlehem, toch een plaats die tot de verbeelding sprak. De plaats van de bekende ster. Waar de herdertjes bij nacht in het veld lagen en de plaats waar de kerststal had gestaan. Tegenwoordig woonden er voornamelijk Arabieren in Bethlehem en een grote betonnen muur scheidde deze heilige plaats van Jeruzalem. Deze muur was opgetrokken om zelfmoordaanslagen te beperken en het scheen inderdaad te werken. Het aantal aanslagen was inderdaad fors afgenomen. De prijs van veiligheid werd hier hoog betaald. Uiteindelijk kon het scheiden van bevolkingsgroepen natuurlijk nooit leiden tot een constructieve oplossing maar onder de gegeven omstandigheden was dit voor dit moment misschien de enige oplossing. Waarom konden deze bevolkingsgroepen niet samenleven in zo’n prachtig land?

Het land van melk en honing was veranderd in het land van machinegeweren en handgranaten. Fanatieke leiders dreven de bevolking steeds verder uit elkaar. In plaats van toenadering zoeken werden de verschillen alleen maar uitvergroot. De kerstgedachte was hier vergeten, zo leek het.
Ondanks de verhalen en negatieve adviezen wilden ze toch naar Bethlehem. Ze namen vanuit het hotel een groene Egged bus naar het centrale busstation van Jeruzalem. De rit duurde een klein half uur en ging door Arabische nederzettingen zoals Abu Gosh. In de bus zaten Israëlische soldaten, Arabische mannen en schoolkinderen, Orthodoxe Joden en westers geklede Joden door elkaar. Het kon dus toch! Dit gaf hoop voor de toekomst van dit verscheurde land.

Bij het station aangekomen stapten ze uit en kwamen ze terecht in een menigte van mensen die door elkaar liepen op zoek naar de juiste bus. De straten waren smal en voor de ingangen van het station stonden rijen mensen te wachten totdat ze gecontroleerd werden door zwaar bewapende Israëlische soldaten en ze door detectiepoorten naar binnen konden gaan. Dit was ook Jeruzalem, de harde werkelijkheid van een stad die constant op de hoede was voor terreuraanslagen. Ze zochten een bus die naar Bethlehem ging, maar dat viel niet mee. Navraag leerde dat de bussen van Egged niet naar Bethlehem reden. Je kon een bus nemen die je tot de rand van de stad bracht. Vandaar moest je een taxi nemen of lopen richting een controlepost om Bethlehem in te kunnen. Ze konden het beste lijn 60 nemen.

Nadat ze ingestapt waren in een bus vol met voornamelijk orthodoxe Joden reden ze richting het zuiden. Onderweg stapten steeds meer mensen uit en er kwamen geen nieuwe passagiers bij. Uiteindelijk zaten ze nog samen in de bus en stopte de bus op een kruising. “You have to walk from here”, gaf de chauffeur aan. Ze stapten uit en daar stonden ze dan. Ze vroegen een oude man die langs liep hoe ze bij Bethlehem kwamen. Ze moesten over de heuvel gaan, vertelde de man. Aan de achterkant van de heuvel doemde ineens een reusachtige hoge betonnen muur op. Prikkeldraad, slagbomen, zandzakken, camera’s en wachtposten hoog op de muur. Verder zagen ze veel zwaarbewapende Israëlische soldaten die controles uitvoerden. Iedere auto werd gecontroleerd en paspoorten werden gecheckt.
Ze vroegen een soldaat of ze Bethlehem in mochten en wat de procedure was. Dit was een checkpoint dat alleen voor auto’s bestemd was. Ze mochten er hier niet in. De ingang voor voetgangers was een paar kilometer verderop.

Het was bloedheet en het idee om dat eind te lopen sprak hen niet aan. De soldaat vroeg waar ze vandaan kwamen en wat ze wilden doen in Bethlehem. Ze vertelden over de geboortekerk en verder dat ze gewoon wat rond wilden kijken. De soldaat had een briljante ingeving; ‘Vraag iemand hier om een lift, dan kunnen jullie in een auto door dit checkpoint’. Hoe eenvoudig kon het zijn. Ze keken langs de rij wachtende auto’s. In de derde auto zaten twee vrouwen en aan de binnenspiegel van hun auto hing een rozenkrans met kruisje. Ze liepen met de soldaat naar deze auto en hij vroeg of de dames deze toeristen wilden meenemen. De dames vonden dit prima en voordat ze het wisten zaten ze achterin de auto te kletsen met deze dames die Armeense christenen bleken te zijn.

De soldaat controleerde hun paspoorten. Speedgates gingen open en slagbomen omhoog. Ze waren in Bethlehem! De dames vroegen waar ze heen gingen en op hun antwoord stelden ze voor dat zij ze voor de ingang van de kerk zouden brengen. Dat was mooi geregeld. Tien minuten later stapten ze uit en bedankten de dames. Op deze plek konden ze als ze terug wilden voor 500 shekel een gele Palestijnse taxi nemen die ze naar het checkpoint terug kon brengen. Met deze tip op zak liepen ze richting geboortekerk. Tegenover de kerk wapperde een Palestijnse vlag.
De kerk zelf leek net een lampenwinkel. Werkelijk overal hingen olielampen en de hele kerk was bekleed met marmer en fluwelen doeken. Niets herinnerde meer aan de kerststal van weleer. De kerk was destijds gebouwd op de plek van de kerststal- die eigenlijk een grot was volgens de overlevering, en werd beheerd door een viertal stromingen van het christelijk geloof. Iedere stroming had een deel van de kerk in beheer. Je moest er eigenlijk niet te veel bij nadenken. Op de plek waar de geboorte had plaats gevonden was in een dikke marmeren plaat een zilveren ster gezet.
Deze ster was symbolisch de schaduw van de ster die ooit aan het firmament stond boven deze stad.  Deze ster  herinnerde aan één van de belangrijkste gebeurtenissen uit de geschiedenis. Van de stal en kribbe was niets meer over en deze heilige plaats was veranderd in een kerk vol kitsch.
Wat een deceptie. De fantasiebeelden uit de voorgelezen kerstverhalen waren in één keer verdwenen door deze schijnvertoning. De plek was er eerder door ontheiligd dan dat het zijn grootsheid had laten zien.
Ze keken nog even rond in de kerk en verlieten deze toen om tegenover de kerk langs de moskee de Arabische markt in te gaan. Een smal straatje leidde hen tussen valkjes en kippen in kooitjes, zwart/wit geblokte sjaals, fruitstalletjes en antiekwinkeltjes door verder het stadje in. Ze waren de enige toeristen hier en werden nieuwsgierig aangekeken door lachende Arabieren.

Na ruim een uur hadden ze de winkeltjes wel bekeken en waren ze tot de conclusie gekomen dat Bethlehem haar naam niet waar kon maken. Een beetje gedesillusioneerd spraken ze de taxichauffeurs die in een lange rij stonden te wachten aan om een ritje terug naar het checkpoint te krijgen. De vraagprijs was steevast te hoog en bij de vierde poging besloten ze maar om een stukje terug te lopen en een rijdende taxi aan te houden. Dit werkte en voor vierhonderd shekel stonden ze even later voor de uitgang van het checkpoint. Een kleine Palestijnse jongen van een jaar of zeven liep met hen mee en probeerde hen een poster te verkopen. Na iedere tien meter lopen daalde zijn vraagprijs ook met tien shekel. Uiteindelijk kwamen ze in een grote hal aan. Er was een verlaagd plafond van metalen roosters waarop gewapende soldaten liepen. Een looproute tussen hekken door bracht hen op het laatst bij controle posten, hier ook weer detectiepoorten en paspoortcontrole, hier werd ook gefouilleerd. Palestijnen hadden een eigen uitgang en werden nog scherper gecontroleerd dan de mensen bij de uitgang voor niet-Palestijnen. Even later stonden ze buiten de metershoge muur.

Na tweeduizend jaar had de ster van Bethlehem opnieuw indruk gemaakt, maar niet de indruk die destijds de herders en de drie wijzen uit het Oosten in vervoering had gebracht. Hopelijk zouden er ooit nog eens drie wijzen komen die een einde konden maken aan de problemen in deze regio en zou Bethlehem weer een plaats worden waar ieder graag heenging en waar ieder welkom was.

Deze tekst werd eerder in het BD geplaatst.

 

Categorie: Achtergronden, Columns, Mensenrechten Tags: beloofde land, Betlehem, detectiepoorten en paspoortcontrole, Israel, machinegeweren en handgranaten, Palestijnen

Lees ook:

  1. Wouter – Het gevecht om twee staten – from the river to the sea
  2. Jasper Schaaf – Rechtvaardig? Geef de Palestijnen hun grond terug
  3. Het jaar 2023 – dag 317 – uittocht
  4. Jasper Schaaf – Rechtvaardig? Geef de Palestijnen hun grond terug

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Primaire Sidebar

Door:

Ronald Bruining

Ronald Bruining is geboren in 1972 in Assen en reisde in het najaar van 2012 door Tibet. In 2012 schreef hij zijn eerste roman; 'Terug naar Nepal'. In het voorjaar van 2013 verscheen van zijn hand zijn tweede roman; 'Weg uit Tibet'. De onderwerpen en thema's die hij behandeld zin tweede roman blijken gezien de situatie in Tibet momenteel helaas blijvend actueel. 
Alle artikelen »

Agenda

  • Agenda
  • Geef je activiteit door

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

  • 10 februari 2025
    Zen Spirit studiegroep 'Het verborgen licht'-vanaf 10 februari 2025
  • 2 mei 2025
    Phowa Studieweek
  • 9 mei 2025
    Seminar Tenzin Wangyal Rinpoche
  • 12 mei 2025
    Maandagochtend meditatie in Amsterdam-West
  • 13 mei 2025
    Verdiepingsbijeenkomst Hand in hand met de Boeddha
  • 13 mei 2025
    Dinsdagavond op even weken samen mediteren in Almere Buiten
  • 13 mei 2025
    Oude boeddhistische inzichten voor geslaagde moderne relaties
  • 13 mei 2025
    Oude boeddhistische inzichten voor geslaagde moderne relaties
  • bekijk de agenda
  • De werkplaats

    De werkplaats.

    Boeddhistische kunstenaars

    Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
    lees meer »

    Pakhuis van Verlangen

    In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

    Weet jij wat een anker is? Test jezelf!

    Hans van Dam - 2 mei 2025

    Deel 3 van een 5-delig dwaalgesprek over de mystieke roos.

    ‘Het leven zelf is zazen’

    Wim Schrever - 28 april 2025

    De grote tragedie hier in het Westen is dat we onze eigen spirituele traditie zo snel hebben opgegeven en met het badwater -de religie- ook het kind -de spiritualiteit- hebben weggegooid. Terwijl een mens fundamenteel nood heeft aan spiritualiteit, aan zingeving.

    Geschiedenis als wapen deel 1

    Kees Moerbeek - 20 april 2025

    President Vladimir Poetin zei in 2014: ‘Onze collectieve herinnering bepaalt onze cultuur, onze geschiedenis en onze tegenwoordige tijd. En onze toekomst zal worden gevormd aan de hand van onze historische ervaring.’ Hij is het zelf die actief deze herinnering en ervaringen vorm geeft en propageert. Ivo van de Wijdeven schrijft dat in de Sovjettijd er nog werd gegrapt dat het land een zekere toekomst had, maar een onvoorspelbaar verleden. Onder Poetin is Ruslands geschiedenis als in beton gegoten. Er is maar één historische waarheid en deze is verankerd in de grondwet en de Nationale Veiligheidsstrategie.

    Jaloerse goden te slim af – de geschiedenis de baas…?

    gastauteur - 13 april 2025

    Hongersnood in een hermetisch afgesloten kuststrook die onwillekeurig aan de vernietigingskampen van weleer doet denken, besmet met meer dan een zweem van genocide… Regeert Adolf Hitler over zijn graf heen? Want bestaat Israël niet bij diens gratie? Zou zonder die bittere nazi-erfenis Palestina als land van drie monotheïstische religies niet nog gewoon zo heten? Is de grond er niet vervloekt, juist door godsdiensten die, gevoed vanuit één fictieve bron, vervolgens als protestbeweging steeds in chronologische volgorde aan haar voorgangster ontspruiten, waarmee de kiem voor een eeuwigdurende vete om de absolute waarheid is gelegd? En claimt niet elk van deze broeder- of zusterstromingen dat stuk met hun aller bloed doordrenkte aarde, aanvankelijk voor Abrahams JHWH, vervolgens voor Jezus’ Vader en ten slotte voor Allah – drie godheden die, in verbitterde onderlinge jaloezie verwikkeld, strijden niet alleen om religieuze hegemonie, maar ook om de profane en politieke macht?

    Wat is quiëtisme?

    Hans van Dam - 27 maart 2025

    Over het stillen van de wil.

    Meer onder 'pakhuis van verlangen'

    Footer

    Boeddhistisch Dagblad

    over ons

    Recente berichten

    • Het jaar 2025 – dag 129 – vrede en alle goeds
    • De dood van de paus
    • Seks: Joodse posities in Joods Museum Amsterdam
    • Paus Leo XIV – ‘help ook elkaar om bruggen te bouwen – met dialoog, met ontmoeting’
    • Aardbeving van magnitude 3,7 schokt Tibet

    Reageren

    We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

    Over het BD

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
    Lees ons colofon.

    Zie ook

    • Contact
    • Over ons
    • Columns
    • Reageren op de krantensite

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.