Het volgende verslag werd gedeeld door een plaatselijk teamlid van Insight Myanmar die een update geeft van een nonnenklooster in Pyin Oo Lwin. Dit nonnenklooster is vooral belast met de zorg voor nonnen (kinderen) uit etnische regio’s van Myanmar (Birma), die meestal meer ontberingen ondergaan dan anderen.
Nonnenkloosters fungeren in Myanmar vaak ook als wezenhuizen en scholen omdat er nauwelijks een sociale structuur bestaat hiervoor. Het is een verwoestende momentopname van hoe moeilijk de militaire staatsgreep het leven heeft gemaakt voor alle inwoners van Myanmar. En hoe moeilijk de monniken het ook hebben gehad, de nonnen moeten met nog minder rondkomen, omdat zij gewoonlijk minder giften ontvangen van de lekengemeenschap.
Vanmorgen ontving ik een bericht van een plaatselijke bewoonster van een dorp in Pyin Oo Lwin Township. Zij schreef mij een tekst waarin zij mij informeerde over een nonnenklooster in een heuvelachtig gebied waar de jonge etnische nonnen worden opgevangen en dat dringend behoefte heeft aan aalmoes-voedsel. Hij schreef me het volgende:
‘Vandaag ben ik de heuvels in gegaan om een overzicht te krijgen van het hele gebied. Het uitzicht is heel duidelijk en zichtbaar vanuit ons huis. De hoofdzuster is in de zeventig. Zij trad de Sāsanā in samen met haar twee dochters. Twee van hen zijn afgestudeerd in boeddhistische studies. Zij en haar dochters hebben afstand gedaan van hun rijkdom om te zorgen voor de etnische jonge kinderen van wie de ouders hen vroegen om op de kinderen te passen. Sommigen waren 3 jaar oud. Hun ouders zouden nooit terugkomen vanwege hun armoede (sommigen gingen naar China om te werken, maar er kwam geen nieuws meer van hen terug naar hun familieleden) en vanwege enkele gewapende conflicten in de afgelegen etnische gebieden.
Het nonnenklooster werd 4 jaar geleden opgericht. Er zijn 48 nonnen en 5 kleine jongens. Afgezien van klas 7 en 8, krijgen de kleine nonnen les in die kloosterschool. Na groep 8 gaan ze naar de Boeddhistische Literatuur School. We zagen een paar jonge nonnen van 5 jaar oud.
Een groep van vijf volwassen nonnen gaat om de beurt twee dagen per week de stad in om rijst en andere offergaven te verzamelen. Omdat het deze dagen meestal regent in Pyin Oo Lwin in het Shan gebergte, worden de jonge nonnen nat en lopen ze rond in de regen om het voedsel voor de jongere nonnen te verzamelen. Soms kunnen ze beschutting vinden tegen de regen omdat sommige leken hen uitnodigen om een tijdje in hun huis te blijven. Soms, kunnen ze dat niet. Ja, het is waar. Elke keer zien we ze in verbleekte, vuile, en zelfs gescheurde nonnen gewaden. Ze kunnen niet eens nieuwe nonnen gewaden kopen.
Bovendien hebben ze het tegenwoordig steeds moeilijker om aan aalmoes-rijst te komen, omdat de prijzen van alles omhoog schieten. Een non van 16-17 jaar zei: “Vroeger kregen we rond het middaguur genoeg te eten en konden we rond 13.00 of 14.00 uur teruggaan. Nu kunnen we dat niet meer. We moeten nog steeds rondgaan voor de jongeren. De huizen die vroeger om de twee dagen rijst aanboden, zijn jammer genoeg gesloten; ze komen nauwelijks naar buiten om te offeren, omdat ze ook lijden. Soms staat de deur open, maar er staat niemand voor de deur, die op ons wacht om ons te offeren.’
Dit gaat over het nonnenklooster vanwaar de kleine nonnen afkomstig zijn uit verschillende delen, Lashio, Naypyidaw, en andere verre steden. Het zijn Lahu, Lisuu, Karen, en Bumezen. De hoofdzuster zucht: ‘Als het land in de duisternis valt, vervaagt het licht van de Sāsanā. Ik geloof echter in de kracht van de Sāsanā en dat de Beschermde Deva’s ons niet zullen verwaarlozen.’
Meer over deze en andere nonnen in Birma en hulp die u als lezer kunt bieden https://insightmyanmar.org/blog/2022/9/4/a-nunnery-in-pyin-oo-lwin
