Beperk het vestigen van aandacht (P. satipatthana) (1) niet tot je dagelijkse meditatiesessie. Wees permanent opmerkzaam. In élk moment. Van moment-tot-moment.
Observeer rustig, ongedwongen, ontvankelijk en alert. Met open blik. Beleef je wereld met de ogen van een kind. Met de ogen van een beginner. Een debutant. Als je op deze manier kijkt ligt stroombetreding binnen handbereik.
Beschouw onbevangen wat er gebeurt. Ervaar ongeconditioneerd wat je ziet, hoort, ruikt, smaakt, voelt en denkt. Als een alerte observator. Een stille getuige. Bearing witness. Hanteer “kijken” als louter kijken. “Horen” als horen. “Ruiken” als ruiken. “Proeven” als proeven. “Voelen” als voelen. “Denken” als denken. Zonder inhoud. Zonder voorkeur. Zonder afkeer. Zonder oordeel. Zonder opinie. Zonder enig persoonlijk additief. Zonder woorden en zonder concepten. Ervaar het vluchtige, het efemere, het vergankelijke karakter van al je zintuiglijke impulsen. Ervaar het onstabiele. Het ‘lege’. Het ‘ziel’-loze van alle dingen. Beleef intens hoe alles ontstaat en vergaat. Geen ogenblik gelijk blijft. Elk moment transformeert. Van moment-tot-moment muteert. Aanschouw dit eeuwige proces. Zie het repetitieve karakter ervan. En accepteer het. Zoals het is. Yatha bhuta.
Zie de onderlinge afhankelijkheid van de dingen. Overdenk hoe het ontstaan van een verschijnsel leidt tot het vergaan van andere verschijnselen. Hoe het vergaan van een ding de voorwaarde vormt voor nieuwe dingen. Paticca samuppada. Ervaar hoe alles één is. Zie de symbiose tussen geboorte en dood. Gelijkmoedig. Zonder doodsangst. Ontstijg het ‘worden’ (P. bhava). Overstijg wedergeboorte. Transcendeer samsara. Proef het Ongeborene (P. ajata) en het Doodloze (P. amata). Ga de stroom binnen.
Begrijp en realiseer de woorden van de Boeddha in hun diepste essentie: ‘ wie de onderlinge afhankelijkheid van de dingen ziet, ziet Dhamma.’
G.J. Smeets zegt
(door de moderator is 1 zin verwijderd, onnodig grievend)
Beste Guy, “kijken met de ogen van een kind” is valse romantiek en regelrechte des-informatie. Kinderen zijn snoeihard in hun oordelen, ze weten niets van ‘diepste essentie’ (jouw woorden) van hun oordelen. Net zo min als jij en ik. Me lijkt het wel wat om ‘kinderen’ erbuiten te laten en het over jezelf te hebben.
Dharmapelgrim zegt
Wie zei ook al weer dat we (de volwassenen) moesten worden als kinderen? Ach ja … het verstaan of misverstaan van wat een ander probeert te verwoorden, begint en eindigt met onze eigen interpretaties van de werkelijkheid zoals we die (met volwassen ogen) zien. Ik ben in ieder geval blij dat het kind in mij zich weer toont. Wanneer ik het over mijzelf heb, laat ik dat kind in mij er niet meer buiten.
G.J. Smeets zegt
“Wanneer ik het over mijzelf heb, laat ik dat kind in mij er niet meer buiten.”
Menno, je bent een oude man die met de taalregels speelt. En net zo min als ik ben jij een kind dat de taalregels niet meester is.
Bas Burgel zegt
Beste Smeets,
Deze reactie doet toch een beetje zeer….Guy Dubois vind ik een regelrechte held! En los daarvan vind ik de metafoor van het kijken als een kind toch treffend. Oordelen van kinderen kunnen misschien als ‘snoeihard’ bestempeld worden, vaak komen ze wel voort uit de spontane openheid waar Guy aan refereert. Dat ze niets weten van de diepste essentie, draagt alleen maar meer bij aan de grenzeloze openheid die aan kinderen toegedicht mag worden!
Groet, Bas
G.J. Smeets zegt
“…de grenzeloze openheid die aan kinderen toegedicht mag worden!”
Wat je zegt, Bas, het is toedichten. Van mij mag je en het staat mij vrij om er vraagtekens bij te zetten. Hoezo doet dat zeer?