Anthony ‘Amp’ Elmore – ‘De zwarte boeddhistische stem in de wereld’

De Amerikaanse Anthony ‘Amp’ Elmore, 5 keer wereldkampioen karate/kickboksen, gemeenschapsactivist en 50 jaar praktiserend boeddhist, vertelt aan ieder die het niet of wel wil horen de achtergronden van zijn Black Buddhist Society en het racisme in de VS en elders in de wereld.

Elmore legt uit dat dit zijn verhaal is van de zwarte man die zich “Broeder op het pad” noemt en de gettowereld van Amerika verlaat en een boeddhistische monnik wordt die zonder bezittingen door de bergen van Tibet en Cambodja zwerft met slechts een mantel en een kaal hoofd.

Elmore vertelt het verhaal van een kaalhoofdige boeddhistische zwarte vrouw met de naam Myokei Shonin. Myokei Caine-Barrett is de eerste vrouw van Afrikaans-Japanse afkomst, en de enige westerse vrouw die tot priester gewijd is in de Nichirenorde. Ze was te zien in de door CNN uitgezonden documentaire ‘Black in America’ in een relaas genaamd “Finding refuge in Buddhism”.

Op Thankgivingsday 2013 vroeg Elmore Myokei Shonin en leiders van Nichiren Shu om hun beleid ten aanzien van zwarte mensen (binnen het boeddhisme)te bepalen, Elmore wilde de groep ‘Memphis Black Buddhist’ noemen. Myokei Cain-Barrett had niet alleen bezwaar tegen de term black maar Elmore kreeg ook te horen dat hij niet langer welkom was op de bijeenkomsten van Nichiren Shu. In 2013 kreeg Amerika een zwarte president en de geboorte van Black Lives Matter vond plaats. In dat licht gezien had Myokei Shonin de mentaliteit van een negerslaaf en zeker niet die van een boeddhistische leraar, vindt Elmore.

Nichiren Shonin, de 13e eeuwse Japanse boeddhistische meester, schreef in zijn geschriften genaamd ‘Roots of Good Fortune’ – The Gosho leringen: ‘Stel dat men mest droogt, breekt, zeeft en het omvormt tot een blok sandelhout. Zelfs als men van dat blok een vrouw, een hemelse godin of een boeddha zou snijden, dan nog zou het bij verbranding nog steeds geen andere geur afgeven dan de stank van mest’.

Elmore begon op Facebook een site voor Black Buddhist Society en maakte een video met de titel ‘Black Buddhist Negroes’. Hij liet zich daarbij inspireren door de Vader van de Afrikaans-Amerikaanse geschiedenis dr. Carter G. Woodson, auteur van het boek ‘The mis-education of the Negro’. Dr. Woodson schrijft in het boek dat de zwarten in zijn tijd eerder cultureel werden geïndoctrineerd dan opgeleid. Elmore neemt dat over waar het gaat om de huidige komst en training van zwarte boeddhisten die nog steeds worden geweerd of zich niet thuis voelen in blanke boeddhistische gemeenschappen.

Elmore meent dat nu de tijd er is dat volgens het Mahayana boeddhisme ook zwarte boeddhisten volledig erkend zullen worden. Hij legt in zijn lezingen uit dat Boeddha Shakyamuni de regel onderwees dat het boeddhisme volgens plaatselijke gebruiken onderwezen moest worden. Elmore stelt dat het boeddhisme China pas meer dan 1000 jaar na de dood van de Boeddha bereikte. De VS en andere landen zijn nu aan de beurt waar het om volledige erkenning van zwarte boeddhisten gaat. En discriminatie van zwarten tegen te gaan.

Elmore is de activistische docent die spreekt en lezingen geeft over het boeddhisme in een ‘zwarte (activistische) taal’. Schreef hij alleen in het algemeen over het boeddhisme dan zou er weinig belangstelling zijn voor de zwarte (boeddhistische) gemeenschap. Hij vindt dat de meeste zwarte boeddhisten die door Aziaten en blanken in het boeddhisme worden getraind, de belichaming zijn van een negermentaliteit in die zin dat ze ‘cultureel indoctrineren (als minder worden beschouwd) in plaats van dat ze worden opgeleid’. Elmore is van mening dat zwarte boeddhistische leiders zullen opstaan. En  over het nu: ‘Een zwarte boeddhistische neger die we vandaag de dag zien is slechts een neger met een kaal hoofd en een mantel.’