Poortloze Poort 2.1 – Kop noch staart

Steeds wanneer de meester een toespraak gaf, kwam er een onbekende met een rode baard bij zitten die er na afloop stilletjes vandoor ging. Op een dag bleef de vreemdeling achter. De meester vroeg: ‘Wie bent u?’ De onbekende vertelde:

‘Lang geleden was ik een vos, hier op deze berg. Ik hield mij verre van de mensen met hun grenzen en hun wensen tot de plaatselijke zenpriester mij vroeg of de verlichte een is met de wet van oorzaak en ge­volg. “Goed!” kefte ik achteloos. Vanwege dat antwoord ben ik nu al vijfhonderd keer herboren als mens. Wat was mijn fout?’

‘Denken in termen van goed en fout’, zei de meester.

Eindelijk zag de oude vos het licht.