Hebben droom en levensbeschouwing iets met elkaar?
Ik zit achterin een bus en wil er de volgende halte uit. Ik druk op het knopje, maar het STOP-teken gaat niet op rood. Ik druk nog eens. Geen effect. Dat wordt een eind terug lopen, denk ik. Ik loop naar voren om tegen de bestuurder te zeggen dat ik er uit wil. Daar staat al iemand met dezelfde wens.
Maar er doet zich een nieuw probleem voor. De bestuurder zit achter een groengrijze gesloten wand. We bonzen erop en dan gaat er een piepklein luikje open. Ik wil uitleggen dat het stopknopje het niet doet en dat ik eruit wil, maar ik kan niet uit mijn woorden komen. Van onmacht word ik wakker.
Hoe deze droom te duiden? Bijvoorbeeld zo: In het leven heb je niet alles in de hand. De techniek laat je in de steek. Bovendien ben je afhankelijk van anderen, met eigen bevoegdheden en macht. Die anderen zijn niet altijd bereikbaar, maar sturen wel je leven aan. Je voelt je stom – ongelukkig, dom en monddood.
Wacht even… Hoor ik nu bij de popu-stemmers?
Er is ook een religieuze uitleg mogelijk. In mijn onbewuste zit een almachtige geüniformeerde God aan het stuur. Die negeert mijn signalen en laat zich niet gemakkelijk bereiken. Zelfs als ik niet de enige ben die zich tot hem wendt, blijft hij moeilijk benaderbaar. Eenmaal met hem geconfronteerd, kom ik niet uit mijn woorden.
Wacht even… Dit is toch niet helemaal God 3.0.
Iedere dromer speelt met de betekenissen die het onbewuste aanreikt. Iedereen probeert vanuit de verwarring bij een verklaring te komen. De droomuitleg kan zowel profaan als religieus zijn. Vaak gaat het over onmacht en overmacht. Levensbeschouwingen zijn op deze manier door dromers ingevuld en uitgebouwd.
Zo proberen mensen door de dag te komen. En de nacht.
Piet Nusteleijn zegt
De gedachte, het concept; dat levensbeschouwingen door “dromers” ( wij, mensen) worden ingevuld en verder worden uitgebouwd is…een gedachte. “All is thought”, heeft Krishnamurti eens gezegd. Alles is denken.
Levensbeschouwingen, religies zijn door mensen bedacht.
We leven en kunnen kijken of die levensbeschouwingen ons helpen de dag en de nacht door te komen. Het zijn stokken om op te steunen. Z’on steuntje heb je best wel eens nodig. Feitelijk meer dan eens. De gedachte dat een religie niet meer is dan een steuntje vind ik een beetje armoedige gedachte. Ik geloof dat ik weer eens verder ga kijken….