De eerste twee jaar dat ik mijn zentraining (intern) deed op het zencentrum de Noorder Poort in Wapserveen, heb ik geen boeken gelezen. En zeker geen boeken over zen of over boeddhisme. Eigenlijk ben ik daar heel blij om. Daardoor kon ik mijn ervaringen niet ‘invullen’ .
Om werkelijk iets te kunnen leren moet er vrijheid zijn om fris te kunnen kijken en luisteren. Vanuit intuïtie vanuit jezelf en niet via de kennis van iemand anders.
Het grappige is dat je in zen dus de onwetendheid niet oplost door ‘weten’ . Maar juist door ‘niet weten’.
Het gaat om de directe, pure ervaring. Daar kun je over lezen, je kunt het misschien zelfs bekijken, bijvoorbeeld als filmpje op You Tube. Maar daarmee is het nog steeds de ervaring van een ander. Tweedehands kennis.
Dat betekent niet dat ik geen respect heb voor geletterde en belezen personen. Want dat heb ik wel.
Maar inzicht dat voortkomt uit verstandelijk begrijpen, hoe diepgaand ook, komt voort uit veronderstellingen. En dat kan leiden tot mooie theorieën of verhandelingen, die heel erg inspirerend kunnen zijn, maar volgens mij kan het nooit leiden tot vrijheid.
