Er heerst een soort griepje, rillingen, koortsig, snotterig. Ik ben niet de enige, mijn vriendin, de kleindochter van zeevisser Thijmen, een buurman, een vriendin en anderen, raken er mee besmet.
Ik geef eraan toe, gun mezelf zo’n griepje. Zou het een alibi kunnen noemen om gevoelens van vroeger op te roepen, als ik griep had, mijn moeder mijn bed lekker opmaakte en ik beneden bij de kachel zat, en daarna weer in een ijskoude niet verwarmde slaapkamer tussen de lakens en onder de dekens schoof. Zo’n gevoel.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.