De redactie van het Boeddhistisch Dagblad is geïnteresseerd in de ervaringen van mensen die het boeddhistisch pad volgen. De leer bestuderen en praktiseren. Al of niet op een kussen of in een sangha of in je eentje. Ben je zo’n iemand en wil je je ervaringen delen- hoe je het boeddhisme hebt ontdekt, wat het je opbracht en niet, je teleurstellingen en hoop, je verwachting, welke richting je volgt en waarom, of als je het boeddhisme weer hebt verlaten- stuur ons jouw ervaringen in een niet zo’n heel lange tekst toe om in de serie Boeddhistische doeners en denkers gepubliceerd te worden.
‘Kijkend naar een vogel die fladdert in de lucht, en vol bewondering kijkend naar de bloemen, planten en alles wat er leeft op deze planeet met een hart vol liefde en zonder oordeel- dat is hoe ik als klein meisje keek naar de wereld om me heen. Het filosoferen zat van nature in mij en ik groeide op in een warm gezin met twee ouders die op dezelfde manier naar de wereld keken, de liefde voor dieren en mensen stond centraal in ons gezin en mijn moeder zag altijd het goede en mooie in de mens.
Als 12-jarig meisje kreeg ik te maken met misbruik, doordat ik dit niet kon verwerken ontstond er een vorm van lijden die ik jaren lang met me mee droeg. Doordat ik geen idee had hoe ik hiermee om moest gaan, uitte zich dit in boosheid. Boosheid naar de wereld en boosheid naar de mensen in de wereld, overal had ik een oordeel over, er van uitgaande dat goede mensen niet of nog maar heel weinig bestonden. Na een huwelijk dat ook niet over rozen liep volgde een pijnlijke scheiding, dit deed nog eens een flinke schep bovenop de boosheid die vast zat in mijn lichaam. En het was voor mij tevens de bevestiging “zie je wel er zijn geen goede mensen ” niet kijkend naar mezelf want dat kon ik niet.
En het is veel makkelijker altijd de vinger naar de ander te wijzen in plaats van kijken naar wat je daar zelf in doet. Na een lange periode van lijden met pieken en dalen kwam ik via een vriend in contact met het boeddhisme en de leer. In het begin vol oordeel terwijl ik niet de moeite wilde doen me erin te verdiepen om te leren wat dat dan precies inhoud. Een tijd later begon ik met het lezen van een boek over mindfulness ‘In de maalstroom van het leven’ een boek van Edel Maex, psychiater en boeddhist, hierdoor raakte ik meer geïnteresseerd en ik ging mezelf verdiepen in de leer.
Dit bracht me meer en meer terug naar mezelf, terug naar dat meisje kijkend naar de vogel die fladdert in de lucht. Door hier mee bezig te zijn werd ik steeds meer dat meisje van toen met een open aandacht en zonder oordeel kijkend naar de wereld om me heen. Ik leerde dat leven lijden is en pijn onoverkomelijk, dat we hier als mens mee te maken krijgen maar dat we zelf de regie hebben in hoe we hier mee omgaan. Ik leerde de patronen, gedachten en gedragingen herkennen die ik zelf had ontwikkeld tijdens de momenten van pijnlijke gebeurtenissen in mijn leven en leerde dat dat gevolgen met zich mee bracht. Door mezelf hiervan bewust te worden en hierna te durven kijken kon ik weer mild zijn, mild naar mezelf en anderen, zonder oordeel maar met compassie. Dagelijks neem ik de leer met me mee, ook blijf ik actief bezig mijn kennis hierin nog meer te verbreden. Ook loop ik niet meer weg maar tijdens mijn meditaties kijk ik naar dat wat zich aandient. Het maakt me een mooier mens!’
Was getekend Lotte. Wilt u ook uw ervaringen met het boeddhisme delen, mail ze dan naar redactieboeddhistischdagblad@upcmail.nl
