Anita Dielen uit het Brabantse Goirle is beeldend kunstenaar. Haar werk komt vanuit stilte (zen) en wordt door haar wezen gemanifesteerd, ze laat het gebeuren en daar door heen werkt dan de liefde, schoonheid, speelsheid, vreugde en vrijheid .
‘Van jongs af aan ben ik creatief bezig geweest- daar kon ik heel intens mee bezig zijn en geheel in opgaan, noem het maar een vorm van onbewust zen. Toen ik vierentwintig jaar was ben ik gaan tekenen en schilderen en ben niet meer gestopt tot mijn veertigste.
Ik heb met olieverf en pastelkrijt gewerkt en was geïnspireerd door het impressionisme en expressionisme, naar de werkelijkheid geschilderd maar met de losse toets- allaprima. Als beeldend kunstenaar ben ik autodidact maar heb enkele jaren lessen gevolgd bij verschillende leraren. Er is een periode geweest in mijn leven dat ik niet geschilderd heb, maar dat was goed. Daardoor heb ik afstand kunnen nemen van mijn oude werk. In 2003 ben ik stilaan weer begonnen en heb toen de stijl van voorheen losgelaten en ben opnieuw begonnen, aan een nieuwe periode.
Geheel op eigen kracht is mijn spirituele, innerlijke reis toen ontstaan. Door het creatieve proces heen heb ik van nature altijd gevoeld dat wij zuiver en puur moeten zijn. Met zen ben ik stil aanwezig in dat proces. Die ervaring heb ik ook als ik in mijn tuin aan het werken ben. Ik ben er dan wel en ook weer niet- er is een scheidingslijn rond waar het creatieve spel zich afspeelt binnenin een gecontroleerde vrijheid. Zelf sta ik mij toe in een algehele creative vrijheid dingen te doen- alles mag, ik ben aan het spelen, vreugde komt opzetten. De liefde voor schoonheid, texturen, kleur, vorm en materialen, alles kan ik in abstractie verwerken. Het werk ontstaat vanuit mijn innerlijk gevoel en weten.
Zo binnen, zo buiten ben ik altijd bezig geweest met spiritualiteit, waaronder ik ook versta bewust eten en bewust zijn. De laatste jaren is het voor mij nog helderder geworden sinds ik in aanraking ben gekomen met zen gnosis Advaita en non-dualiteit. Dat laat me zien wie ik werkelijk ben, het is het leven, vierentwintig uur per dag.’
