Het was de afgelopen weken zo droog in de Kloosterbunker, soms maar 9 procent luchtvochtigheid, dat ik drie luchtbevochtigers had ingeschakeld. Ik heb er al eerder over geschreven in deze krant. In zo’n 12, 14 uur spugen ze 12 liter koudwaterdamp de ruimte in en wordt de luchtvochtigheid opgekrikt tot zo’n 40 procent.
Ik ben in contact met de AEGON, de eigenaresse van de Kloosterbunker over de oorzaak van de droogte die mijn gezondheid en juiste spraak bedreigt. Het is hier zo droog dat de lippen van mijn gasten aan elkaar drogen en er geen gesprekken meer mogelijk zijn. We keken elkaar dankbaar aan, in stilte.
Afijn, de koudwaterdamp vormt een soort wit poeder op de vloer, kasten, bureau, PC, noem maar op, het lijkt wel heroïne. En vorige week vormden de soort kristallen een grijze waas op de enorme ramen in de Kloosterbunker. Langzaamaan verdween de buitenwereld uit het zicht, alleen het zeldzame geluid van de coronasamenleving aan de voet van het Kloosterbunkergebouw was nog hoorbaar, zodat ik wist dat ik nog in leven was en de waas echt.
Ik legde de problematiek van de waas en het onderbroken zicht voor aan mijn elders wonende vriendin, de kleindochter van zeevisser Thijmen, en vertelde haar dat ik van plan was om de ramen te wissen met een vloerwisser, gedoopt in schoonmaakazijn. Ik hoorde haar door de telefoon tegen het voorhoofd tikken.
Zondag was ze hier en in enkele uren tijd raakten de ruimte en ik verlicht, werden alle planten, vloeren, kasten en tafels, de schoenen ook, ontdaan van het mysterieuze poeder, werd het balkon aardevrij gemaakt en dingen opgeborgen op plekken die ik mogelijk kan terugvinden. Mijn vriendin is een tornado, een vrouw met armen en benen als kabeltouwen van een schip. Verder wel slank.
We kwamen bij de thee te praat over meerjarigheid, als de jaren je gaan belemmeren in je doen en laten. Bij mijn vriendin staan bomen in de tuin van wel zo’n 30 meter hoog. Tot voor kort klom ze er in om takken af te zagen en de nesten van die o zo vervelende woudduiven die in die bomen nestelen te vernietigen. Vorige week wilde ze op het dak van haar huis klimmen om wat dingen te doen, maar toen merkte ze dat ze op de trapleer wat wankel op de benen stond. Een waarschuwing. Telt voor 2.
Het is weer een genot naar buiten te kunnen kijken. Het valt me op dat de stoepen hier in de buurt groen uitgeslagen zijn, zou dat door het vorige ijs komen?
Vandaag zag ik de Amerikaanse president Biden op de TV. In zijn land zijn al meer dan een half miljoen mensen aan corona overleden. Meer dan in de Eerste Wereldoorlog, Tweede Wereldoorlog en de Vietnam war samen. Hij vroeg die slachtoffers niet te vergeten, ze niet als overlijdensadvertenties af te doen, ze te herinneren. Nergens anders zijn er zoveel mensen aan corona gestorven als in de VS.
Zijn oproep doet me beseffen dat ook in ons land mensen zijn te betreuren die aan corona zijn overleden en graag verder hadden willen leven. Oversterfte worden ze genoemd.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.