In 1997 ontmoette Henk van Kalken in Varanasi, India, de boeddhistische monnik, bioloog, schrijver (onder andere van het prachtige boek De monnik en de filosoof, een dialoog tussen hem en zijn vader, de filosoof Jean-François Revel, Matthieu Ricard. Overigens ook vertaler (o.a. van de Dalai Lama) en fotograaf.
Van Kalken, columnist van het Boeddhistisch Dagblad, was diep onder de indruk van zijn rustige, humorvolle uitstraling, de tijd die hij voor het groepje pelgrims nam en zijn spaarzaam uitgesproken wijsheden.
Een erudiet man, die zijn leven aan de dharma wijdt.
Naar aanleiding van de uitbraak van het coronavirus en de angst die bij mensen kan ontstaan, schreef Ricard de volgende tekst.
Beste vrienden,
Ik weet dat veel mensen zich gedesoriënteerd en angstig voelen, door deze epidemie, die zo vele mensen in de wereld raakt.
Natuurlijk moeten we alle noodzakelijke voorzorgsmaatregelen nemen, om te voorkomen dat het een wereldwijde catastrofe wordt.
De mensheid is niet meer gewend aan dit soort wereldwijde gebeurtenissen die zich buiten ons controlerend vermogen afspelen. We zijn er zó aan gewend dat de mens de natuur domineert en gebruikt ten faveure van zichzelf – wat natuurlijk een buitengewoon naïef concept is… Wellicht is het tijd om eens diep te reflecteren op datgene wat echt belangrijk is in ons leven, en dat op een rijtje zetten.
En dat we de tijd die we hebben in dit leven gebruiken om werkelijk elk moment dat zich voordoet volledige aandacht te geven. We zouden die tijd moeten doorbrengen in een staat van vriendelijkheid, mededogen en innerlijke bevrijding, terwijl we de diepte van de natuur van de geest ervaren.
Ik wens iedereen het allerbeste en mijn nederige gebeden zijn voor hen die geraakt zijn door deze epidemie. Ik denk ook aan iedereen in alle nederigheid.
Zorg goed voor jezelf en zorg ook voor anderen.
Matthieu Ricard
Vera zegt
Inderdaad, een moment van bezinning…
kees moerbeek zegt
Dit is een moment om juist te handelen, dat zal vaker handen wassen zijn, een halfje wit voor de bejaarde buurvrouw halen, oma in het verpleeghuis vaker bellen, de teveel gehamsterde zilvervliesrijst of pasta schenken aan…., ach wat al niet meer.
Bezinning? Als ik BD lees heb ik niet het idee dat het daaraan ontbreekt. O ja, de Boeddha was vooral ook een praktisch ingestelde doener,