Een Vlaamse psycholoog pleitte er onlangs voor naast Zwarte Piet ook Sinterklaas in de ban te doen. Dit verzinsel brengt ernstige schade toe aan de tere kinderziel als wordt onthuld dat Sinterklaas helemaal niet bestaat en dat de ouders of verzorgers of niet meer gelovige broertjes of zusjes pakjes in de schoen deden en lawaai maakten alsof er een oude man op paard over de daken reed. Het in standhouden van het feest van de Goedheiligman brengt de geloofwaardigheid van de ouders in het geding. Hun kinderen zullen zich na de onthulling van het niet-zijn van de Sint zich altijd afvragen of de ouders alweer liegen als ze iets vertellen. Vindt de psycholoog.
Ik ben meervoudig slachtoffer van leugens en bedrog van en door mijn ouders. Sinterklaas bestond, geloofde ik lange tijd als ik weer zo’n smerig zoet suikerbeest in de schoen aantrof. Ook de Paashaas bestond- mijn moeder ging met ons het bos in en vond daar, nog voor wij het deden, heerlijke chocolade-eieren. En met oud en nieuw verliet een oude man de aarde en zette een baby zijn werk voort, vertelde mijn moeder. Mijn vader kon goochelen- als hij ’s avonds thuiskwam van zijn werk zette hij een mooi versierde stok op zijn hoofd- die dan een bepaalde richting uitwees waarna we op die plek iets lekkers vonden. Toen mijn broers en zussen hem voor het kindertribunaal daagden bekende mijn vader dat hij de lekkernijen zelf verstopte alvorens naar zijn werk te gaan. We vergaven het hem.
Zelf ben ik ook een bedrieger. Mijn kinderen geloofden heilig in de Sint. En kabouters bestonden ook. Als ik met ze door het bos sjouwde prikte ik met een klein stokje gaatjes in de grond en riep dan verbaasd: ‘Hier heeft een kabouter gelopen.’ Als ik ze voorlas verbasterde ik hun namen en liet ze allerlei avonturen beleven. In de decembermaand maakte ik allerlei techniekjes zodat ook de ouders en kinderen verrast werden als de Sint weer een lading strooigoed door de schoorsteen donderde en we gezamenlijk in de woonkamer zaten.
Ik heet ook geen Joop Hoek maar Joop Vink. Mijn oma Hoek van vaders kant had een relatie met Johannes Vink die door zijn vier bij oma Hoek verwekte kinderen altijd ome Jan werd genoemd. Mijn oma wettigde die kinderen in het begin van de twintigste eeuw en ze kregen haar naam. Ik kwam daar pas achter toen ik als jong volwassene de stadsarchieven indook. Nu is het normaal als een kind de naam van de moeder draagt, toen niet. Zo’n vrouw leefde in zonde.
Ben ik geestelijk mishandeld door de Paashaas, Oud en Nieuw, Sinterklaas of mijn oma? Ik denk met veel plezier terug aan al die verzinsels van mijn ouders. Een beetje bedrog mag wel, er zijn duizenden fabels in omloop. Mooie volksverhalen ook. En oma Hoek die ik nooit heb gekend, was volgens mijn vader een hartstikke leuk mens en samen met ‘ome Jan’ goede ouders en opvoeders.
Het is ook helemaal niet verkeerd om te ervaren dat dingen soms anders zijn dan ze lijken. De waarheid bestaat niet, zo weten we. Zo leren onze ouders ons levenswijsheid, ons te wapenen tegen list en bedrog.
En wie zegt nou eigenlijk dat Sinterklaas niet bestaat? Of dat er geen kabouters zijn? Ga het bos maar in, dan zie je soms merkwaardige kleine voetafdrukken.
Moedig voorwaarts!
Michel Ball zegt
Zeer onthullend stuk Joop !