Siddharta heeft ooit de dhamma, de natuurlijke ordening der dingen, ontdekt. Stel dat dat niet in Nepal was maar in Delft, zou hij dan kunstenaar zijn geworden i.p.v. de Boeddha?
Beeldend kunstenaar Marien Bakker (Amsterdam 1951) uit Tiel noemt zich geen boeddhist- en wie is dat wel? Maar zegt zich wel thuis te voelen in het boeddhistisch gedachtegoed, hetgeen voor haar een bron van inspiratie is.
‘Ik ben er achter gekomen dat het best wel prettig is om je hersenen eens rust te geven. Voor mij lukt dat het best door mij onder te dompelen in het ritmische geluid van mantra’s. Mantra’s en meditatie zijn hierbij belangrijke ankers in het dagelijkse leven.
Alleen onder deze condities zijn we tot grote dingen in staat. Ritmische klanken en mantra’s brengen de vertolkers in een soort van hypnotische trans met als enige doel evenwicht en rust te creëren om uiteindelijk tot een hoger inzicht te komen. Ook in de jaren 60 van de vorige eeuw speelde dit fenomeen, nu eens bij ons in het Westen. We noemden het Minimal-Art. Samen met de Minimal-Music van Terry Riley en Philip Glass vormde dit een westerse exponent van een uitheems fenomeen. Mijn tekeningen en schilderijen zijn hierop geïnspireerd. De ritmes en heldere vormen hebben dan ook als enige doel om gefocust te zijn als in een mantra.
Zo als zovelen ben ik ook op zoek naar mijn ‘waarheid’. Dit doe ik door me zelf de oervragen te stellen van: wie ben ik , wat is de weg en waar ga ik naar toe. Ik heb een hekel aan dogma’s en geloof in de universele boodschap van vrede en liefde in de meest ruime zin. Een middel daarvoor is mijn dagelijkse meditatie van ongeveer 30-45 minuten.’
