Vanaf de zomer 2014 tot jaren erna schreef buschauffeur Eelco van der Meulen in het BD prachtige columns over zijn ontmoetingen met mensen. Eelco is inmiddels geen buschauffeur meer maar gaat weer schrijven voor deze krant. We herhalen eerst de afleveringen van Halte Hertenkamp, aantekeningen van Boeddha’s buschauffeur en publiceren daarna nieuwe columns van Eelco.
gedicht
Liefhebben, knuffelen… en weer loslaten
Kijk, de bomen veranderen hun eigen lichamen in zuilen
Herinneringen aan Harada Tangen roshi – Shigin – een uurtje melancholie
Gedurende mijn tijd in Bukkokuji leerde ik van alles dat ik nooit had kunnen vermoeden. Naast dingen als tempura frituren, groene thee drogen en wierookvaten reinigen, was er nog een heel onverwachte vaardigheid: eens per maand kwam de shigin-leraar naar de tempel voor een uur zangles. Deze les was helemaal facultatief, maar werd meestal enthousiast bezocht door de bewoners, omdat hij wat afwisseling bood in het leven van alledag.
‘Noem me bij mijn ware namen’
Een enorme inspiratie is in deze periode het bekende gedicht van Thich Nath Hanh : ‘Noem me bij mijn ware namen.’ Een gedicht dat zo hartverscheurend mooi eindigt met de zin: ‘dat de deur van mijn hart open kan blijven. De deur van mededogen’.
Oersoep
Jelle Seidel: ‘Het valt niet mee gedichten over politiek te vinden. Dichters houden niet van politiek. Gedichten met de smaak van zen zijn minder zeldzaam. Maar zen en politiek. Hier is er een.’
Liefhebben, knuffelen… en weer loslaten
Kijk, de bomen veranderen hun eigen lichamen in zuilen.
Bofkont
Zondagskind.
Zeshin – geboorte en dood
…
Laat maar gebeuren…
…
De virtuele denkster 214
…
