Net als het paard is de mens een vluchtdier, schrijft Arnon Grunberg in zijn non-fictieboek De vluchteling, de grenswacht en de rijke jood. ‘Daarmee is echter niet gesteld dat we allemaal vluchtelingen zijn, hooguit dat we het kunnen worden, misschien makkelijker dan menigeen denkt.’ Dit artikel geeft een indruk van zijn confronterende en tegelijkertijd prachtige boek.
Arnon Grunberg
Over nihilisme en lijden
Ik ben persoonlijk anti-isme. Ik heb daar al eens eerder over geschreven. Ieder -isme is mij een gruwel, dat wil zeggen dat ik ieder -isme verre van mij werp. Dat zeg ik als katholieke boeddhist met sympathische gevoelens voor sommige protestantse, joodse, islamitische, hindoeïstische, humanistische, agnostische en zelfs atheïstische ideeën. Maar ik ben anti katholicisme, – protestantisme, – judaïsme, – islamisme, – hindoeïsme, – humanisme, – agnosticisme, – atheïsme of welk -isme ook. Ik werp zelfs het nihilisme verre van mij. Er zijn momenten dat ik dat zelf wat vreemd vind, geef ik onmiddellijk toe, maar vooralsnog ervaar ik het als bevrijdend.
De rafelkant van onze democratische rechtsstaat – deel 2
De belangrijkste taak van de rechtvaardige, ‘wiel-draaiende vorst (de rājā cakkavattī) is het opheffen van armoede, die leidt tot diefstal en ander moreel wangedrag. De manier om criminaliteit te bestrijden is niet wreder straffen en de wet strikter toe te passen, maar mensen een gelegenheid en een perspectief bieden om op een eerlijke manier hun brood te verdienen. Hebben de mensen een acceptabele levensstandaard dan berokkenen zij anderen geen kwaad en zal het land vrede en rust kennen.
Vrijdag Zindag – Wij
De individualisering schiep een wereld vol Ego-bubbels. Maar ineens, zonder er iets voor te presteren, zijn heel veel Ego’s met elkaar wereldkampioen. Max Verstappen smeedt op een zondagmiddag vele Ikken samen tot een nieuw solidair Wij. Vraag: is iedereen maandagmorgen weer zijn gewone solitaire Ik?
