Laten we dansen en de schepping vieren. Laten we dat vooral doen en daarbij niets en niemand buitensluiten.
Op zee
Hij [een vriend] vertelde hoe het is om weken achtereen op zee te zijn. Hij zei dat er iets verandert in je hoofd doordat jij en de boot waarop je je bevindt slechts een klein en onbeduidend stipje zijn te midden van de onmetelijke oceaan.
Versleten vreugde
De schijnbaar nieuwe vreugde,
is op voorhand reeds versleten.
Een wankele godzoeker
Het is niet heel vreemd wanneer u nog nooit van Arie Visser heeft gehoord. Het werk van deze in 1997 overleden dichter, prozaschrijver en essayist kreeg weinig aandacht.
Voorbij God
Mensen als de benedictijn en zenleraar Willigis Jäger doen de grondvesten van het instituut waaraan ze zich verbonden hebben op hun grondvesten trillen. Niet om het ten val te brengen, maar om verandering mogelijk te maken, om bij de directe ervaring en bij de tijd te blijven.
Worden wat we zijn
Als ik tegen monniken spreek, spreek ik eigenlijk tegen een vreemd soort mens, een marginale persoon, want in de moderne wereld is een monnik niet langer een gevestigd persoon met een eigen plek binnen de maatschappij.
Ken jezelf (in de ander)
Maar zijn we ook ons denken en ons voelen?
Al die gedachten en gevoelens, die komen en gaan,
zo veranderlijk als het weer?
Iemand zei ooit tegen me: ‘Je moet de liefde volgen die in je is.’
Bitterzoet is de liefde. Niet felrood, maar eerder donkerpaars. Al het lijden is in de liefde opgenomen. Er is geen leed buiten de liefde – kan er iets buiten de werkelijkheid bestaan?
Kleefkracht
…
Stil is het hart van de wijze
Woorden. Semantisch onderscheid kan een valkuil zijn. Woorden kunnen de geest vertroebelen, een middel om de stilte te vermijden. Stilte is een antwoord.
Hojoki – aantekeningen uit mijn kluizenaarshut (III en slot)
Heel vroeg in de ochtend als het nog stil is, denk ik na over mijn beweegredenen en komt deze vraag in mij op: ‘Je bent de wereld ontvlucht en dwaalt rond in bergen en bossen en dat alles om je hart te oefenen en de Weg te volgen?
Hojoki – aantekeningen uit mijn kluizenaarshut (II)
De Hojoki is geen historisch werk, hoewel het een ooggetuigenverslag lijkt. Het is een literair geschrift met een boeddhistische inslag. Kamo no Chomei schrijft over de vergankelijkheid der dingen, het lijden dat hiermee gepaard en hoe je je mogelijk kunt bevrijden van dit lijden.