Voor veel mensen is een in eigen regie zelfgekozen dood theorie. De ledenwinst van de coöperatie Laatste Wil, in elf dagen tijd van drie- naar elfduizend maakt duidelijk hoe groot de behoefte is om zelf te bepalen wanneer er een eind komt aan een leven. Cathalijne Zoete zet in dit artikel- dat op 31 mei 2016 in het BD werd geplaatst, haar argumenten op een rij om een laatste besluit nog even uit te stellen.
Tom Hannes – ‘We zijn niet gemaakt om in het nu te leven’
Zo stond het er. Een kop in The New York Times. We aren’t built to live in the moment. Het artikel eronder was op zich weinig opzienbarend. Maar die kop… die vráágt toch om een boeddhistische reactie?
‘Het tragische misverstand over Boeddha’s Anatta-leer’
De oplossing van het aloude en tragische misverstand over Boeddha’s Anatta-leer. Deze wordt vaak foutief geïnterpreteerd als zou zij betekenen: ‘De mens heeft geen zelf’ of: ‘De mens heeft geen ziel. Laten we eens gaan kijken wat Boeddha’s Anatta leer precies inhoudt. Dan zullen we kijken naar de misinterpretaties die ervan in omloop zijn.
Is karma wel zo’n bitch?
Nog natrillend van frustratie, en met het beeld van mezelf als liefdevol en zo goed op weg naar Verlichting al net zo aan flarden geschoten als het hoofd van de man, wandelde ik ook weer verder. Een paar honderd meter verder voelde ik ineens een scherpe pijn door mijn hoofd gaan, alsof er in mijn hoofd van binnen iets ontplofte.
Transmissie -geen diploma van verlichting
Binnenkort krijgen Cornelia Wierenga en Willem Scheepers van Zentrum in Utrecht transmissie van zenleraar Nico Tydeman. Willem Scheepers: ‘En dat roept natuurlijk van alles bij ons op waaronder ook twijfel: ben ik dit waardig, kan ik dit waarmaken, kan ik dit echt leven?’
Jan-Paul Kool – ‘Ik heb ook dingen uitgesteld, zoals mediteren’
Ik denk dat het veel handiger is om verlicht te worden. Of desnoods in zo’n puur land geboren te worden. Vanuit daar alle levende wezens helpen zal vast een stuk makkelijker zijn, ik weet dat ik hier het bodhisattva ideaal verloochen, maar het zal toch wel niet lukken, ik zal in een volgend leven waarschijnlijk weer gewoon aan de bak moeten.
Jan-Paul Kool – “Hé, kan dat ook zonder een stickie?,
Jan-Paul Kool was in 1979 mede-oprichter van het bekende Amsterdamse Maitreya Instituut en heeft tot begin 2011 voor het instituut gewerkt. Susanne Francissen sprak met hem over zijn ervaringen.
Manu Grisar – Prachtig als je in alle onzekerheid ‘ja’ kan zeggen
Na een poos vind ik het toch verdacht en zeul mijn tassen terug het station in. Ik was zwaar bepakt, boeddhabeeld, klankschaal, theelichtjes, wierook, dikke kaars op batterijen (moest er geen vuur op die tanker gemaakt mogen worden), teksten, bel, dordje, …
Diana Vernooij – gronding
De meditaties leidden ons langs de dood, de dood van dierbaren en onze eigen dood. Beetje bij beetje gingen de meditaties dieper totdat we onze eigen dood helemaal doorleefden, een voor een het einde van alle verschillende zintuigen – althans, voor zover we ons dat konden voorstellen uiteraard.
Tonny Kurpershoek-Scherft – De goede leer
‘Het lijkt niet te loochenen, we staan voor een vorm van pessimisme. Voor drang naar levensverzaking. Het saldo van elke bestaansvorm is negatief: de westerling die zich boeddhist wil noemen, zal ermee dienen klaar te komen.’
‘In ieder van ons is de wil aanwezig om een land van gelukzaligheid te scheppen’
Het vertalen van het Grote Reine Land Sutra, heeft mij ertoe aangezet om ook eens te kijken welke visie andere boeddhistische stromingen hebben over de boeddha Amida en het Reine Land. Zo kwam ik terecht op dit boekje van Thich Nhat Hanh (TNH), enkel in het Engels en als e-book verkrijgbaar.
Voor mij was het loslaten van regels na een leven vol ‘moeten’ een bevrijding
Vorige week schreef Joop Hoek in een column in het BD over zijn twijfel, of hij nog wel boeddhist wilde zijn, dat eeuwige zitten, die opgelegde vriendelijkheid, ook in zijn mails en brieven. Hij voelde zich opgesloten, wil een breekijzer om die deur open te krikken. In onderstaande tekst reageert Geertruida* op die column.
Zen Kring – zen in het westerse leven toepasbaar maken (twee en slot)
De voortrekkersrol die de Zen Kring een aantal jaren heeft vervuld bij de introductie van het zenboeddhisme in Nederland, werd na 1973 geleidelijk aan overgenomen door andere organisaties.
Zen Kring – geen plaats voor een lerarenstatus- aflevering 1
Wat moeten die monniken een pret hebben. Weer zo’n westerling die helemaal naar hun land is gekomen omdat hij zo nodig moet mediteren.
Erik Bruijn – Naar het dak van de wereld (aflevering 3 en slot)
De kunst, die evenals alle andere facetten van het leven in Ladakh nauw met de boeddhistische religie verbonden is, werd door de nieuwe politieke situatie in Tibet en aan de Chinese- Indiase grens van een belangrijke inspiratiebron en voedingsbodem afgesneden. Ladakh is dan ook niet alleen door zijn natuurlijke gesteldheid eenzaam en afgelegen, maar het verkeert nu ook in een religieus en cultureel isolement.
Erik Bruijn – Naar het dak van de wereld (aflevering 2)
Terwijl m’n ogen nog even aan de duisternis moeten wennen loop ik naar de schemerig verlichte kapel, die bewaakt wordt door een nors uitziende monnik. Dit is het verblijf van Mahakala, de ”Grote Zwarte“, de vernietiger van al het geconditioneerde.
Erik Bruijn – Naar het dak van de wereld (deel 1)
Als we eindelijk in Ladakh arriveren is het alsof we een andere wereld binnengaan. Het landschap verandert plotseling in een maanachtig berglandschap met steenwoestijnen en grote vlaktes waarin geen levend wezen te bekennen is.
Leren omgaan met gedachten en gevoelens
Je kunt op een heleboel manieren leren omgaan met gedachten, gevoelens, emoties en pijn. De ene helft van Nederland geeft therapie en de ander helft is in therapie. Of allebei. En natuurlijk helpt dat ook. Maar het is een andere weg. Ik durf te beweren dat de weg via meditatie nog meer aan de wortel van het geheel komt.
Diana Vernooij – Dweilen met de kraan open, hulp aan daklozen in Californië
Iedereen herkent ze wel op straat, de mensen met de dreadlocks en vervreemde blik in de ogen, of met een rugzakje en een blikje goedkoop bier, hangend op een bank – daklozen. In Nederland lopen er op iedere persoon die je herkent als dakloos minstens 15 mensen rond die je niet als dakloos zou herkennen. In de VS is het misschien zelfs wel omgekeerd.
De landschapstuin van de Noorder Poort
Op de Noorder Poort staat zen beoefening centraal. Ook een landschapstuin moet dus helpen om stil te kunnen worden, om in contact te kunnen komen met je boeddhanatuur of ‘je ware zelf’. Stilte was dus een belangrijk uitgangspunt.
Over hulp bij zelfdoding door dierbaren
De overheid heeft geen remedie tegen existentieel lijden. Als niet de overheid daarvoor een oplossing kan aandragen, dan moet toelaatbaar zijn om dat buiten overheidsverband te doen. Aan iemand die existentieel lijdt en zelf geen uitvoering meer kan geven aan zijn wens om dood te gaan, mag geen hulp worden onthouden.
Wat is nu eigenlijk de intentie van zen, vraag ik de leraar.
Na twee weken ‘personal practise’ is de sesshin gestart. Dat betekent verdubbeling van ochtend- en avondmeditatie, volledige stilte behalve de dagelijkse dharmatalk, en alle maaltijden in oriyoki-stijl.
Lydia Hagoort – Potala en Norbulingka
In mijn verbeelding paste dit donkere en koude paleis helemaal bij zijn ontsnapping in de nacht. Vermomd als een Tibetaanse leek reed hij met een klein gezelschap, op paarden, over een weg langs de rivier.
Laura Arends – boeddistische termen verklaard
Toen mij door de BD-redactie gevraagd werd een woordenlijst samen te stellen met termen die in het boeddhisme gebruikt worden dacht ik dat is een makkie. Totdat ik mijzelf verloor in de vele verschillende stromingen en vertakkingen, met ieder hun eigen woorden.
