De herfst verlangt ernaar
mijn zomer te omsluiten
zij maakt mij dronken
met haar gistend fruit
haar westenwind
verteert mijn huid
haar opmars
is niet meer te stuiten
Zij laat mij vlammend vallen
op het koele zand
legt met chirurgische precisie
mijn nerven bloot
bereidt mij voor
op leven met de dood
en houdt mijn wintertijd
gevangen in haar hand.
© Marijke van Geest
Uit: Geestgrond
ISBN9 789402 111224
Uit: Geestgrond
ISBN9 789402 111224
Paula Kuitenbrouwer zegt
Mooi!
Elly vd Voort zegt
Ik ken het gedicht van voor naar achter en vise versa, het raakt me, elke keer weer,
Djana Mileta zegt
… en zo is het …..
Marijke van Geest zegt
Dank jullie wel voor jullie reacties.
Monique zegt
Wat een prachtig gedicht!
G.J. Smeets zegt
Ontroerend! En eerbiedige buiging voor de vrouw.