Home » Je zocht naar Dzogchen » Pagina 7
Je bent op pagina 7 van 19, met resultaten 145 tot 168.
Uit verschillende boeddhistische tradities, onder andere door de zeventiende Karmapa Ogyen Trinley Dorje, is met bijzondere belangstelling en eerbetoon gereageerd op het overlijden op veertien september dit jaar van de abt van het bön Menri klooster in India, de 33e Menri Trizin Lungtok Tenpai Nyima.
De Chinese regering noemt de dalai lama een demoon in monniksgewaad en protesteert tegen zijn bezoek aan India en andere landen. De geestelijk leider is volgens China uit op een volledige afscheiding van Tibet.
Terwijl alle andere paden in het boeddhisme gekenmerkt worden door een specifiek doel dat door allerlei inzichten en oefeningen bereikt zou kunnen worden – nirwana, het ontwaken of de bevrijding – is er vanuit dzokchen gezien helemaal geen doel. In essentie is alles al vrij. Ruimte is al volmaakt open en alles wat in ruimte ontstaat lost vanzelf weer op zonder dat je daar iets voor hoeft te doen.
Gemis aan veiligheid, intimiteit en liefde in je jeugd kunnen aanleiding geven tot het ontwikkelen van overlevingsstrategieën die je je hele leven blijven dwarszitten. Je bent bijvoorbeeld heel behoeftig en emotioneel afhankelijk geworden, of je sluit je helemaal af voor gevoelens. Of er ligt nog een enorme portie boosheid naar je vader en moeder, die de oorzaak wordt van zelfhaat en destructief gedrag of het altijd onderuit halen van de ander
Expositie Menno Bijleveld in Ferwert over sterven in meditatie.
In de hinayana zijn emoties bijzonder verdacht. Begeerte is helemaal uit den boze, want dat is de oorzaak van al het kwaad. Begeerte, en de gedachten en handelingen die voortkomen uit begeerte, moet je allemaal zien te temmen.
Wanneer de wereld chaotischer wordt en we de controle dreigen te verliezen, schieten we in oude angsten en bezorgdheden.
Tijdens zijn stilteretraite van het afgelopen jaar begon Robert Hartzema opnieuw met schilderen omdat het schrijven door de artrose en polyneuropathie onmogelijk was.
Zonder erbij stil te staan, gaan we ervan uit dat onze zintuigen de wereld objectief aan ons doorgeven. De ogen functioneren in deze gedachte als een camera. We zijn echter geen passieve camera. Onze hersenen creëren onze kijk op de werkelijkheid. De wereld ontstaat in een soort dans, een co-creatie.
Wat wij werkelijk zijn is lastig onder woorden te brengen. Of juist heel makkelijk. Wezenlijk zijn wij de bodhi-mind, zoals hele generaties White plum-leraren het formuleerden, steeds een beetje anders.
Niet-vertrouwen is ook vertrouwen, op dezelfde manier waarop geloven hetzelfde is als niet-geloven. En zijn hetzelfde is als niet-zijn.
Toen knalde er dichtbij vuurwerk. Hartje zomer. Of het was de terugslag van een klep in een automotor. Of er werd geschoten. Tenslotte begint dit verhaal in Amsterdam, waar schietpartijen volkomen normaal zijn.
Ik ben behoorlijk neurotisch en intolerant, dus.
‘Gaslighting’* is een techniek die erop gericht is het zelfvertrouwen van iemand volledig te ondergraven, om zodoende macht over die persoon te krijgen. Het is een manier om het zelfstandig nadenken van een ander te slopen, door consequent onjuiste informatie door te geven.
Er zijn allemaal rechten en regels die door mensen verzonnen worden en die geen andere betekenis hebben dan dat ze verzonnen zijn. Regels zijn - terecht - bedacht om orde in de chaos van de samenleving aan te brengen en te handhaven.
Robert Hartzema: 'Wanneer de wereld om ons heen chaotischer wordt en we de controle dreigen te verliezen, schieten we meestal in oude angsten en bezorgdheden.'
Ik kende hem nog van vroeger, een man die al zijn hele leven bezig was aan een nooit eindigende zwerftocht langs religieuze halteplaatsen in de geest zowel als over de aardbol.
Waarom wordt iemand boos? Of erger: woedend?
'Ego is voor mij niet een begrip dat ik vaak gebruik. Ego is voor mij niet ‘iets’. Het idee van ego ontstaat als je je met het ‘automatisch denken’, dat ieder mens doet, identificeert. Ik gebruik andere begrippen, namelijk het kwetsbare kind, het daadkrachtige kind, de overlever en de volwassene.'
Wanneer we geen vertrouwen hebben in dit pad naar bevrijding [dzogchen] , vertrouwen in de zelfbevrijding van onsamenhangende en discursieve gedachten op het moment dat ze in de geest oprijzen en dit niet tot het meest belangrijke onderdeel van de beoefening maken, dan worden we steeds weer bepaald door de uiteenlopende potentialiteit van de geest.
Net zoals onze gedachten een objectieve werkelijkheid creëren buiten onszelf, zo projecteren ze ook de illusie van een echt bestaand ‘ik’ binnen onszelf’.
Ik vond het wel een echte verademing om te lezen dat Geurtz steeds kiest voor de spiritualiteit en niet meeging en -gaat in de wonderlijke eisen die de Tibetaanse traditie nu en dan aan hem en anderen stelt.
Ik leg aan Pepijn voor dat iemand die onbekend is met de teachings van de Boeddha misschien het idee kan krijgen dat hij leeft als een boeddhistische fanaat. Ik vraag daarom of hij kan uitleggen hoe zijn dharmabeoefening tot uiting komt in het dagelijkse leven zonder boeddhistische termen te gebruiken.
Toen mijn dochter nog jong was fantaseerde ze eens tijdens een wandeling: “als ik het weer zou zijn, dan zou ik lachen als de zon, huilen als de regen en rennen als de wind”.
