• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Twaalfde jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • Andre Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten – alle links
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
    • Redactiestatuut van het Boeddhistisch Dagblad
    • Redactieformule van het Boeddhistisch Dagblad
  • Privacy

Home » Columns » Taalanguage

Taalanguage

2 augustus 2020 door Henk van Kalken

Mijn Koreaanse rustverstoorder van een bekend merk tingelde een blues-achtig melodietje.
Ik had eigenlijk geen zin en liet hem uittingelen. Na twee minuten heerlijke stilte begon het ding met hernieuwde energie, en om ervan af te zijn mompelde ik, met alle tegenzin die ik maar in mijn stem wist te leggen: ‘Haallooh…?’
‘Hai. Johan. And still not enlightened.’
‘Oh, hallo. Ik ook niet.’
‘Sure?’
‘Wat is zeker?’
‘Nothing.’
Ik kende hem nog van vroeger, een man die al zijn hele leven bezig was aan een nooit eindigende zwerftocht langs religieuze halteplaatsen in de geest zowel als over de aardbol. Hij doet dat onder andere door immens lange fietstochten te maken. Door Europa, maar ook wel – fiets mee in het vliegtuig – door Thailand en Indonesië. Scientology, Boeddhisme, advaita, Jehova’s en Pinkstergemeente. Johan doet daar niet te benauwd over. Zijn laatste uitstapje was in de moederschoot van de Rooms-katholieke kerk. Dus in Rome. Hij werd ‘tot in zijn merg’ geraakt door  gregoriaanse gezangen. Na een half jaar liet hij dit weer even gemakkelijk vallen, omdat hij ‘dwars door de hypocrisie van dit liturgische gejammer’ heen keek. Zijn fiets was volkomen aan zijn persoonlijkheid aangepast, of zijn persoonlijkheid aan zijn fiets – dat is me nooit duidelijk geworden. Geschilderd in vele, in elkaar overvloeiende kleuren en behangen met allerlei religieuze vlaggetjes en symbolen. Hij had hem zelfs een naam gegeven: Wanderer. Zwerver, voor Nederlands-taalkundige hardliners, ik bedoel fanaten. Naarmate Johan ouder wordt, heb ik gemerkt, zit er een bepaalde ontwikkeling in zijn conversatie die mij dwingt de paramita van het geduld te beoefenen. Hij mengt namelijk steeds meer Engels in zijn taalgebruik. Dat beperkt zich trouwens niet alleen tot Johan, het is een maatschappijbreed fenomeen. Ergens in de jaren vijftig, toen ik nog een straatjochie was, vonden we Engels al ‘machtig.’ Ik herinner me een buurjongetje dat Gerrit heette, die alleen naar je luisterde als je hem met ‘Sjonnie’ aansprak. In het voetbal had de taalvervuiling toen ook al zijn intrede gedaan, en werd een strafschop een pienantie,  een hoekschop een conner en je telde niet meer mee als je ‘buitenspel!’ riep in plaats van ‘ofseid’ in algemeen beschaafd Amsterdams.
In een dorpje ergens in Noord-Groningen zag ik laatst een vuilniswagen rijden, met aan de zijkant de tekst: “We keep the enviroment clean for you!” ‘Da kink nait lezen,’ mopperde een oude Groninger en nam een haal van zijn shagje. Hij blies een rookwolk uit en liep hoofdschuddend weg. Waarom doen mensen dat, verengelsen? Welk vreemd mechanisme zorgt ervoor dat ons mooie Nederlands geleidelijk steeds meer vervuild raakt door het Engels? De zaak waar ik mijn heerlijke elektrisch verstelbare stoel heb gekocht heeft op het etalageraam staan: Designed to relax. Alsof ik niet Nederlandstalig acheroverliggend kan ontspannen.
Let wel, Ik ben gek op Engels, het land en de cultuur, en per saldo zullen we er niet slechter op worden, gezien het internationale gehalte van de wereldwijde ontwikkelingen. Bovendien hield mijn leraar, Namkhai Norbu rinpoche zijn teachings (jaja, ik weet het: leringen) altijd in het meest fantastische Engels dat men zich kan voorstellen. Met een Tibetaans-Italiaans accent. En al zijn boeken zijn in die taal. Iemand die geen Engels spreekt en verstaat heeft, zoals rinpoche  dat noemde, verminderde capaciteit en een obstakel om zijn dharmalessen te volgen, tenzij iemand voor je vertaalt. Ik merkte gaande de dzogchenreis dat mijn Nederlands ook geïnfecteerd raakte.
Als onze sangha bijeen kwam, vroeg ik vaak: ‘welke practice hebben we tonight?’  In het publieke domein gebeurt hetzelfde. Politici, talkshowpresentatoren, en vooral vertegenwoordigers uit het bedrijfsleven vervallen vaak in een taalgebruik dat haaks staat op het goede, oude Algemeen Beschaafd Nederlands. Om de gemiddelde manager te kunnen begrijpen is het wel zo handig om eerst een cursus middelbaar Engels te volgen. Onze eigen premier hoor ik vaak zeggen als het over iets nieuws gaat: ‘In de nuuwe situatie…’ De integratie van het Engels in onze taal, vrees ik. Of het nuuwe bekakte spreken, dat kan natuurlijk ook.
Het Engels maakt natuurlijk deel uit van het Indo-Germaans  waaruit ook onze taal, het Fries en het Duits uit afkomstig zijn. En taal verandert. Ik begrijp die verengelsing ook wel, het is alleen maar dat het me verstoort. Dus voortdurend iets to liberate… u weet wel, te bevrijden. Zo stond ik laatst bij de balie van een supermarkt met een kassabon die niet klopte. De jonge vrouw met wild krulhaar bestudeerde het bonnentje , raadpleegde de computer en prevelde: ‘Wait a minute… eh… that’s aah…’ Ze fronste en riep: ‘Shit! What the f…’ Gelukkig hield ze zich in. Ze bevingerde razendsnel het toetsenbord, wierp een blik op het scherm en terwijl er een glimlach als een zonsopgang doorbrak riep ze: Yes!’ Ik kreeg behalve die glimlach een nuuw, eh, nieuw bonnetje,  waarmee ik het verschil kon laten uitbetalen. Wáárom toch die irritante overdaad aan Engels, dacht ik weer, maar ze was heel mooi, zodat de hypocriet in mij slijmde: ‘Nou, thanks, hè!’ Ik draaide me om en liep de zon tegemoet, terwijl haar stem mij nog naklonk: ‘No problem!’ Ik realiseerde me dat ze alleen Engels tegen me gesproken had. En dat in een supermarkt in Roden!
Shit happens. Eh…

Delen is rijkdom:

  • Twitter
  • LinkedIn
  • E-mail

Categorie: Boeddhisme, Columns, Dzogchen Tags: Engels, Europa, fietstocht, shit, taal, Thailand, verlichting

Lees ook:

  1. Het jaar 2018 – de honderdentweeentachtigste dag – entourage
  2. Leven in Thailand – blokfluit
  3. Geloof niet alles wat je denkt
  4. François la Poutré – Een crematie in Nong Noi

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Lees Interacties

Reacties

  1. Piet Nusteleijn zegt

    3 augustus 2020 om 09:32

    Lekker stukkie, ‘Driemaal corner penantie’.
    Djushè..

Primaire Sidebar

Door:

Henk van Kalken

Henk van Kalken heeft affiniteit met het boeddhisme (Kagyu) en is dzogchenpractitioner. 
Alle artikelen »

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

22 mrt
Online Lezingenserie 'Universele symbolen: de taal van de ziel' (4)
22 mrt 23
22 mrt
Ontspanningsmeditatie Rotterdam (vipassana)
22 mrt 23
23 mrt
ONLINE - Meditatiecursus in de Dhammakaya traditie
23 mrt 23
23 mrt
Stiltemeditatie Stichting Bodhisattva
23 mrt 23
23 mrt
Rotterdam - geleide meditatie (vipassana meditatie)
23 mrt 23
  • bekijk de agenda
  • De werkplaats

    De werkplaats.

    Boeddhistische kunstenaars

    Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
    lees meer »

    Pakhuis van Verlangen

    In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

    Wanneer iedereen liegt, weet niemand nog wie er liegt

    Kees Moerbeek - 19 maart 2023

    Een staatsgreep, of het manipuleren van het politieke systeem zijn voorbeelden van andere manieren om aan de macht te grijpen dan verkiezingen. Onverbloemde macht is echter beperkt houdbaar en macht verkregen met geweld vraagt meer geweld om het in stand te houden.

    Geschiedkundige Romila Thapar – de stem van afwijkende meningen

    Kees Moerbeek - 12 maart 2023

    Romila Thapar is een van India’s meest vooraanstaande geschiedkundigen. In haar boek Voices of Dissent (2020) beschrijft ze de rol van het ‘meningsverschil’ in de verschillende periodes van de Indiase geschiedenis. De Boeddha was een van degenen die vraagtekens zette en met een alternatief kwam. Dit artikel gaat met grote stappen door haar boek.

    Het jaar 2023 – dag 66 – vlokjesneeuw

    Joop Ha Hoek - 7 maart 2023

    KNMI regen en natte sneeuw. Somewhere over the rainbow, skies are blue. Take care out-there.

    Spelen met oneindigheid, verrassende figuren en patronen

    Erik Hoogcarspel - 6 maart 2023

    Hoe zit het nu met het oneindige? Om te beginnen merkt Zantema op dat er verschillende soorten oneindigheid bestaan. Als voorbeeld noemt hij het zogenaamde Hilbert-hotel, vernoemd naar de wiskundige David Hilbert. Dit is een denkbeeldig hotel met oneindig veel kamers. Als deze allemaal bezet zijn en er meldt zich een nieuwe gast, dan zou hij of zij op het eerste gezicht geen kamer kunnen krijgen. Dit lukt echter wel met een bepaald trucje: laat iedere gast verhuizen naar de kamer ernaast. Deze is er altijd, anders zouden er niet oneindig veel kamers zijn. De eerste kamer komt dan vrij.

    Hoe zen is Zuid? De weg van de vier geloften met een bus vol ikken.

    Erik Hoogcarspel - 2 maart 2023

    De schrijfster, Hanneke Dijkman, is lerares zenmeditatie en woont in Rotterdam Zuid, in de wijk Vreewijk. Als Rotterdammer vraag je je dan af zen in Zuid ‘ken dit wel?’ Zuid is namelijk het jongste en armste deel van de stad, de plaats waar in het begin van de vorige eeuw arme landarbeiders uit Zeeland en Friesland kwamen wonen om in de haven te werken. De Rotterdammers aan de linker Maasoever hadden het toen over de ‘boeren’, die een geit op zolder hadden en in klederdracht liepen. Dit is natuurlijk nogal overdreven, maar Zuid heeft de reputatie van een verzameling probleemwijken nooit helemaal van zich af kunnen schudden.

    Meer onder 'pakhuis van verlangen'

    Footer

    Boeddhistisch Dagblad

    over ons

    Recente berichten

    • Tussen tellen en noemen vind je de deur naar non-dualiteit
    • Het jaar 2023 – dag 80 – deboodschap
    • Hartlicht
    • Boeddhistisch vormingsonderwijs bestaat vijf jaar
    • Leven in Thailand – stroomrantsoen

    Reageren

    We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

    Over het BD

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
    Lees ons colofon.

    Zie ook

    • Contact
    • Over ons
    • Columns
    • Reageren op de krantensite

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.

     

    Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken.  Via de instellingen kun je bepalen wat je wel of niet toestaat: bekijk je instellingen.

     

    Privacy en cookies

    Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken en als je reageert: je naam en mailadres.

    Zo houden we bij hoe de site gebruikt wordt en hoe vaak.

    Hier kun je instellen welke cookies je wel of niet toestaat.

    Noodzakelijke cookies

    Met deze cookies slaan we je voorkeuren in het gebruik van deze website op.

    If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.

    Privacy

    Bekijk wat we wel of niet doen met je gegevens