Geen dood, geen vrees (62) – Meditatie op pijn
Alles wat nog belangrijk leek is steeds meer naar de achtergrond aan het gaan. Meer en meer ontspannen vallen mijn ogen steeds vaker dicht.
Home » Je zocht naar geen dood geen vrees » Pagina 6
Je bent op pagina 6 van 17, met resultaten 61 tot 72.
Alles wat nog belangrijk leek is steeds meer naar de achtergrond aan het gaan. Meer en meer ontspannen vallen mijn ogen steeds vaker dicht.
Jan Veenendaal, geliefd auteur en schrijver van columns in het BD, onder meer de serie Geen dood, geen vrees, is op 27 november kalm en rustig overleden. Ik vond het een eer en genoegen om met Jan de krant vorm te geven en ben blij hem gekend te hebben.
De Boeddha zei: ‘Alles wat geboren wordt, moet sterven.’ Als er sprake is van geboorte, is er ook sprake van dood. Als er sprake is van links, is er ook sprake van rechts. Als er een begin is, moet er ook een eind zijn. Dat is hoe de dingen er in de historische dimensie uitzien.
Mijn ‘waarheid’ is mijn ‘waarheid’, die van jou is van jou. We hebben allemaal termen bedacht, aannames verzonnen hoe het leven is, hoe het leven zou moeten we zijn, hoe we zouden moeten leven. Het zijn allemaal aannames.
De schemerzone tussen hoop en vrees wordt het leven met kanker vaak genoemd. Het is inderdaad een diffuse wereld. De artsen vertellen me dat ik erg ziek ben maar ik heb nergens last van.
Onze levensduur niet langer gelijk stellen aan het bestaan van ons lichaam en geen zelf dat kan verdwijnen zijn steeds weer zulke bevrijdende gedachten!
Soms heb ik het moeilijk met mijn ziek zijn. Opeens ben ik verdrietig; zo maar. Dat kan getriggerd worden door muziek, een goed gesprek, een gedachte of zo maar. Eerst is er weerstand, dan niet langer vasthouden dat het er niet mag zijn. Overgave aan de situatie waarin ik verkeer is de les, het is niet anders, ik weet het.
Mijn hele leven heb ik geleefd met het idee dat dingen wel mogelijk zijn als mijn intentie de juiste is en ik ervan uit durf te gaan dat het glas altijd halfvol is in plaats van halfleeg. Gelukkig sta ik met die positieve blik in het leven en besef me ondertussen donders goed dat dat niet voor iedereen geldt.
Tijdens de pittige koorts die ik door corona had, voelde ik me zo ziek en slap dat de gedachte om zo aan mijn einde te komen me even beet had. Dit was niet zoals ik het gepland had.
Samen met mijn partner naar de huisarts om mijn euthanasie te bespreken. Voor mij is het niet de eerste keer. Ieder jaar praten we er wel een keer over. Dit is de eerste keer dat het echt dichtbij is en de eerste keer dat we met z’n drieën zijn.
Het is een bijzondere reis die ik aan het gaan ben. Er gebeurt van alles in mijn lijf. Afgelopen week zei ik tegen iemand dat ik me beter voel dan vijf jaar geleden voor er kanker werd geconstateerd.
Overgave = vrij zijn. Wat een feest! Het is als een diepe meditatie en net als de momenten van vrij zijn die ik eerder heb beleefd zoals die keer dat ik vanaf Terschelling de Waddenzee inliep en in volledige stilte alles een was.