Het Amerikaanse online platform Young Buddhist Editorial (YBE) viert komende zaterdag zijn eerste verjaardag via Zoom. Artiesten uit de YBE-gemeenschap zullen eraan deelnemen.
De online gemeenschap, gevormd door en voor Aziatisch-Amerikaanse boeddhisten uit de millennials en de Z-generatie (mensen geboren tussen 1981 en 2010), is het afgelopen jaar snel gegroeid en laat de stemmen, gezichten, kunst en creativiteit zien van boeddhisten die vaak ondervertegenwoordigd zijn in de mainstream media.
In de hoop tegenwicht te bieden aan populaire verhalen die zich richten op bekeerde blanke boeddhisten in Noord-Amerika, lanceerde de huidige YBE-voorzitter Devon Matsumoto en 11 andere belangstellenden YBE in januari 2020. Vanaf het begin wilde het platform kunst, fotografie en teksten van jonge Aziatische Amerikaanse boeddhisten onder de aandacht brengen.
Gaandeweg is de YBE website uitgegroeid tot een cross-media platform, met nieuws, fotografie, en geschriften en discussies over boeddhisme en cultuur. Een fotogalerij, getiteld “Home is Where the Buddha Is” toont familieheiligdommen die generaties van geloof, familie en cultuur samenbrengen. In een inleiding staat: “Voor velen van ons in Amerika is het boeddhisme niet alleen een religieus middelpunt geweest, maar ook een culturele identiteit die samen met ons de Stille Oceaan is overgestoken en dezelfde ontberingen heeft doorstaan waarmee velen van ons te maken hebben gehad.”
Een andere galerie heet Humans of Buddhism en speelt in op het populaire Humans of New York fotoblog. Daar wordt de vraag gesteld: “Hoe ziet een boeddhist eruit? In een grotendeels christelijke samenleving is het makkelijk om alleen het stereotype boeddhist voor te stellen: een kaalgeschoren monnik in gewaden. Door verhalen en foto’s van boeddhisten uit het hele land te delen, kunnen we dit stereotype doorbreken en de schoonheid van onze diversiteit laten zien.”
Ds. Tadao Koyama, een predikant van de Tacoma Buddhist Temple in Washington en medewerker van YBE, voegt daaraan toe: “Soms associëren mensen ons met die bosmonniken die de hele dag op een rots zitten te mediteren. Young Buddhist Editorial vindt dat een uitdaging en laat zien dat we dingen te zeggen hebben, dat we van streek raken, dat we boos worden, en dat wanneer er onrecht voor onze ogen gebeurt, we gaan zeggen dat dat onrecht is en dat we ons niet gaan verschuilen achter onze leer en zeggen: ‘Oh, nou ja, dit gebeurt allemaal met een reden.”
Chenxing Han, auteur van Be the Refuge: Raising the Voices of Asian American Buddhists (North Atlantic Books 2021) merkt op dat Aziatische Amerikaanse boeddhisten een “dubbele minderheid” zijn, die onder druk staan om zich te assimileren in het christendom als een manier om zich aan te passen aan de dominante blanke cultuur. Volgens Han hebben jonge Aziatisch-Amerikaanse boeddhisten nog met een aantal andere problemen te maken, waaronder communicatiebarrières tussen verschillende Aziatische culturen en voortdurende negatieve stereotypen over het boeddhisme.
De YBE website is verbonden met de Buddhist Churches of America (BCA), een onderdeel van de Japanse Jodo Shinshu tak van het boeddhisme. De BCA is de oudste boeddhistische organisatie op het vasteland van de Verenigde Staten en heeft momenteel meer dan 60 onafhankelijke tempels en zo’n 16.000 leden in de hele VS.
Ujukarin zegt
Alleen maar aan te moedigen! De reden dat boeddhistische tempels in Azië even hard leeglopen als kerken n Europa is dat de oudere generatie ‘geboren Boeddhisten’ het vooral als een set rituelen ziet, niet als inspiratie om in het dagelijks leven bijvoorbeeld naar ethiek en meditatie te kijken. Toen ik iets van 20 jaar terug enkele weken voor zaken in Singapore was en we met lokale collega’s buiten werktijd babbelden, en ik liet vallen dat ik boeddhist was, kwam direct de reactie ‘dat zijn mijn ouders ook, maar het is alleen maar ritueel en soms bijgeloof. Dus sinds ik het huis uit ben beoefen ik het Christendom en dat is voor mij de inspiratie om in het dagelijks leven naar de Tien Geboden en dat soort praktische zaken te kijken’. En we konden er verder prima over praten, o.a. over mijn ervaringen met Christendom in mijn Bible Belt jeugd-dorp die me juist deden besluiten mijn spirituele heil vooral niet in de Kerk te zoeken ;-)
Uit dit verhaal en hun site maak ik op dat ze zich wél serieus afvragen wat het boeddhisme in hun dagelijks leven kan betekenen.
En de verhalen zullen dan deels overeenkomen met die van bekeerde blanke boeddhisten en deels verschillen. Het verschil zit o.a. in de cultuurbagage, Aziatisch-immigrant is gewoon wat anders dan USA-cheeseheads enzo.
With folded palms,