Deze week stond de Nederlandse politiek in het teken van de regeringsverklaring van het nieuwe PVV-kabinet met Dick Schoof als minister-president. Het werd een beschamende vertoning met veel geschreeuw en een chaotische schorsing over een hoofddoek-tweet van Fleur Agema (PVV). Kamervoorzitter Bosma liet de suggestie van onpartijdige voorzitter varen en liet het debat volledig uit de hand lopen.
Geert Wilders verdedigde zich tegen beschuldigingen van racisme aan het adres van zijn ministers met de stelling dat zijn partij ‘de grootste vriend van het Joodse volk en de staat Israël’ is. Israël werd zo opnieuw ingezet als witwasser van extreemrechts gedachtegoed. PVV-kamerlid Gidi Markuszower, die een ministerschap aan zich voorbij zag gaan vanwege berichtgeving over zijn banden met de Israëlische geheime dienst, schreeuwde een dag eerder nog door de plenaire zaal tegen Rob Jetten (D66) dat hij op moest houden over zijn vriendschap met het land.
Palestina
Inhoudelijk kwam Palestina summier aan bod. Premier Schoof gaf aan een ‘grote consistentie’ in het beleid ten opzichte van het vorige kabinet aan te houden op dit dossier. Hij weigerde in debat met Stefan van Baarle (DENK) iets te zeggen over Israëlische oorlogsmisdaden in Gaza, of over het verzoek van de aanklager van het Internationaal Strafhof tot arrestatiebevelen van Netanyahu en Gallant en kopstukken van Hamas. Toch zijn de voortekenen voor een nog verdere achteruitgang van het beleid waarneembaar.
Zo gaf de premier geen helder antwoord op de vraag van Esther Ouwehand (PvdD) wat het kabinet vond van de grootste annexatie van Palestijns land sinds de Oslo-akkoorden. Hij kwam niet verder dan de constatering dat ‘de Israëlische nederzettingenpolitiek indruist tegen een duurzame tweestatenoplossing’. Schoof liet zich door de nieuwe minister van Buitenlandse Zaken Caspar Veldkamp (NSC) influisteren dat zijn kabinet sancties ‘niet effectief’ en ‘niet de weg vooruit’ acht, terwijl het vorige kabinet juist net akkoord was gegaan met sancties tegen een handjevol kolonisten. Veldkamp was eerder de Nederlandse ambassadeur in Tel Aviv.
Een rechtvaardig Palestina-beleid vanuit Nederland lijkt hiermee verder weg dan ooit.
kees moerbeek zegt
Terecht dat de gastauteur ‘The Rights Forum’ hierop wijst. Maar de kop van dit artikel veronderstelt volgens mij een uitgebreidere analyse dan een rechtvaardig Palestina-beleid. Dat een extreemrechtse partij in onze regering zit en Wilders zich opstelt als de regisseur ervan is ongehoord. Ik ben teleurgesteld.