Gooood-evening! boeddhisten in de Lage Landen

We willen niet zeggen dat de Kloosterbunker een krankzinnigengesticht is, maar er gebeuren wel vreemde zaken. Het was vanmorgen 11.11 uur dat Chef knorgeluiden maakte. Knor, knor. Om 11.13 uur klonk er boe, boe van de koe en om 11.15 tok, tok, wij vermoeden een kip.

We stonden net op het punt om een psychiater te bellen toen Willemijn een blik wierp op het opmaakscherm van het BD, waar Chef aan werkte. Ze zag een bericht van Varkens in Nood en een foto van een paar varkens. De Chef zat er gefascineerd naar te kijken. ‘Moet je die ogen zien van die dieren. Ze smeken: help me uit de stront en gun me een drassig weiland waar ik met mijn familie de dagen doorbreng. Help me, help me, help me. Jullie, mensen en consumensen zijn de enigen die dat kunnen. Help me, in Godsnaam. Ik ben het waard.’

Niet eerder was Willemijn zo getroffen door het leed dat dierenogen beschreven. Ze legde een hand op de schouder van de Chef, die dat voor deze keer toestond. Hij is niet zo lichamelijk ingesteld.

‘Weet je, jongens, welke stedeling heeft er wel eens een varken geaaid, met hem gepraat. Naar zijn tevreden geknor geluisterd als Knorrie het naar de zin had. Welke stedeling weet dat yoghurt van de koe komt en het ei van de kip is? Ja, ze lezen het in boekjes op school. Maar boekjes vullen geen gaatjes in de kennis. Dieren eten, ruiken en stinken. Een koe schijt, een varken ook. Een kip ook. Dieren kennen emoties, kennen geluk en verdriet. Weten die stedelingen veel. Die dieren zijn warme wezens maar in het schap van de supermarkt liggen ze verpakt als producten. Varken wordt naamloos. Het is toch te gek dat er aparte organisaties nodig zijn die voor de rechten van die dieren opkomen, om ze een dierwaardig bestaan te geven. Dat zou toch een algehele opvatting moeten zijn, iedereen zou daar toch van doordrongen moeten zijn. Maar wat wil je in een tijd dat verzorgingshuizen zonder verzorging zijn en in het amusementsprogramma De wereld draait door te zien is hoe door een arts een vrouw wordt doodgespoten en hij haar een Goede Reis wenst.

Misschien wordt het tijd dat supermarkten verplicht worden om levende varkens bij de ingang te stationeren. Om de consumenten enig besef bij te brengen over de waarde van het leven. Of Bertha vier, een koe bij het zuivelschap een plekkie geven. Of bejaarden en werklozen. Alles wat leeft heeft waarde.