Beste Hans,
Terwijl ik wat aan het surfen was kwam ik per ongeluk op jouw site terecht. En wat voor een site. Het niet-weten – prachtig! Man, wat benijd ik mijn hond. Hoe die iedere dag zonder zorgen doorkomt. Hij vraagt niet veel: eten, drinken, een mand, een dak. Hij is gezegend, want hij weet niet.
Weten is een vloek. De vloek van de mensheid. Het is onze zogenaamde wijsheid die onze onvolprezen aarde om zeep helpt. Weten leidt tot zelfvernietiging.
Net als jij ben ik me bewust van de absurditeit van het bestaan. Maar al zou het leven slechts een spel of een illusie zijn, ik kan er niet omheen dat ik weet. Ik wéét dat ik van honden hou en niet van katten. Ik wéét dat dieren dieren zijn en mensen beesten. Ik wéét dat de mensheid een gesel is voor de natuur.
Zeggen dat ik niet weet is een leugen. Het is, zoals ze in het boeddhisme zeggen, onjuist spreken. Bovendien verklaar ik mezelf op die manier onaanspreekbaar en ontoerekenbaar. Dat is immoreel. Daarom schrijf ik je. Zelfs al zouden we ons in een droom bevinden, al zou de werkelijkheid van A tot Z een illusie zijn, we mogen ons nooit onttrekken aan onze verantwoordelijkheid.
Beste Arend,
Niet alle kennis is altijd een vloek.
Niet ieder weten leidt tot zelfvernietiging.
Niet alle honden zijn altijd zorgeloos.
Alle dieren zijn soms beesten.
Alle mensen zijn altijd dieren.
Huisdieren dragen bij aan de vernietiging van de aarde.
Niet alles op aarde gaat naar de bliksem.
Alles wat er nu aan leven op aarde is, kan er zijn omdat bijna al het eerdere leven naar de bliksem ging.
De mensheid is ook natuur.
De natuur is ook een gesel voor de mens.
Als de werkelijkheid van A tot Z een illusie is, dan ook de illusie.
Als we ons in een droom bevinden kunnen we alleen maar dromen dat we ons nooit aan onze verantwoordelijkheid mogen onttrekken.
Mensen verantwoordelijk stellen voor zaken waar ze geen greep op hebben is immoreel, tenzij je daar geen greep op hebt.
Mij afrekenen op jouw definitie van niet-weten is onjuist spreken.
Het onderscheid tussen juist en onjuist spreken is een gesel van het boeddhisme en een schoolvoorbeeld van onjuist spreken.
Ik vergeef je je belerende brief omdat ik niet weet of je wel anders kon of omdat ik niet anders kan.
