Het perpetuum mobile van de tja-knikker.
Wat mensen ook claimen, voor mij is verlichting niet meer dan een repeterende beweging van mijn denken. De ene microverlichting na de andere. Nevengedachte na nevengedachte. Antigedachte op antigedachte. Het perpetuum mobile van de tja-knikker.
Ik ben een narcolepticus die met iedere gedachte in slaap valt, om er bijna meteen weer uit te ontwaken. De wekker van mijn verlichting is een repeteerwekker, het licht van mijn verlichting een knipperlicht. Niet-weten is een stroboscoop.
Daarom kan ik ook niet zeggen dat ik verlicht of onverlicht ben. Niet dat ik wetend of onwetend ben. Niet dat ik slaap of waak. Niet-weten is geen toestand maar een fase in een continu proces.
Nou nou, wat een woorden weer – ’toestand’, ‘fase’, ‘continu’, ‘proces’, ‘microverlichting’, ‘knipperverlichting’, ‘nevengedachte’, ‘antigedachte’, ‘perpetuum mobile’, ’tja-knikker’.
Ze scheppen alleen maar verwarring over iets wat van zichzelf doodeenvoudig is en prima zonder methode, label, beschrijving of verklaring kan.
Ze scheppen alleen maar duidelijkheid over iets wat van zichzelf onnavolgbaar, onbenoembaar, onbeschrijflijk en onverklaarbaar is.
Weg ermee.
