Waar is de baker voor het dorstige kind die liefdevol de smaak van innerlijke zoetheid aanbiedt?

Waar is zij die de weg tot zichzelf verspert om deze te openen voor een honderdtal tuinen van verrukking?

Want de borst is geworden tot een barrière tussen het kind en andere heerlijke smaken en talloze soorten voedsel.

Ons leven berust op ontwenning. Streef ernaar jezelf beetje bij beetje te onthechten. Maak je van het voedsel van deze wereld los en word een jager op het verborgen wild.

Rumi

Hans: Eerst maak je je los van de borst en word je een jager op het voedsel van deze wereld.

Ayah: Dat is de natuur.

Hans: Dan maak je je los van het voedsel van deze wereld en word je een jager op het verborgen wild.

Ayah: Dat is religie.

Hans: Dan maak je je los van het voedsel van de andere wereld.

Ayah: Hè?

Hans: Wat?

Ayah: Ik geloof niet dat Rumi…

Hans: Ons leven berust op ontwenning, zegt hij toch?

Ayah: Jawel.

Hans: Dan ook van het voedsel van de andere wereld.

Ayah: Als je wilt onthechten, doe het dan helemaal, wou je zeggen.

Hans: Dus ook van God.

Ayah: Ongelovige.

Hans: Maar ook van niet-god.

Ayah: Dat neem ik terug.

Hans: Dus ook van gehechtheid.

Ayah: Nou dan.

Hans: Maar ook van onthechting.

Ayah: Waarom zou je?

Hans: Anders zit je daar weer in vast.

Ayah: Wat als je zelfs van onthechting onthecht?

Hans: Innerlijke zoetheid!

Ayah: Zonder baker?

Hans: Tuinen van verrukking!

Ayah: Zonder verborgen wild?

Hans: Niets meer om op te jagen!

Ayah: En dan?

Hans: Als je dat eens wist!

Ayah: Vertel!

Hans: En dan maak je je daar ook nog van los.

Denk jij dat je pas helemaal gelukkig kunt zijn als je totaal onthecht bent?

Ben jij gehecht aan het idee dat je ooit helemaal gelukkig kunt zijn?

Ben jij gehecht aan de jacht op verborgen wild?

Ben jij gehecht aan teksten over onthechting?

Stel je voor dat je alles waar je niet gelukkig van werd nooit had meegemaakt. Hoe voelt dat?

Stel je voor dat je alleen nog maar geluk kon ervaren en nooit meer iets anders. Hoe voelt dat?

Stel je voor dat iedereen behalve jij alleen nog maar geluk kon ervaren. Hoe voelt dat?

Als je een knop had waarmee je je geluk eeuwig kon laten duren, zou je er dan op drukken?

Ben jij gehecht aan het idee dat je nooit helemaal gelukkig kunt zijn?