Waarmee kun je de smaak van niet-weten vergelijken? Het is maar net aan wie je het vraagt, zei de mestkever tegen de oorwurm. En als je het mij vraagt?
– Nooit eerder heb ik iemand zo gemakkelijk paradoxen aan elkaar zien rijgen als jij, Hans. Maar je kunt van gewone stervelingen toch niet verwachten dat ze hun niet-weten op deze manier uitdrukken?
– Nee zeg, stel je voor. Maar waarom zou je je niet-weten ook willen uitdrukken? Dat heeft toch helemaal geen zin. Behalve voor gewone stervelingen als ik die toevallig niks beters te doen hebben.
– Wat is niet-weten in de praktijk?
– In de praktijk is niet-weten gewoon je schouders ophalen over alle dwaze gedachten die de hele dag door je hoofd schieten. Waaronder deze. Dat is alles.
– Waarom dan dat gegoochel met paradoxen?
– Paradoxen gebruik ik alleen maar om niets te zeggen zonder meteen in stilzwijgen te vervallen. Niets zeggen zonder meteen in stilzwijgen te vervallen doe ik alleen maar om mensen een voorproefje van de smaak van niet-weten te geven. Dat kan misschien ook op andere manieren, als het al kan, maar dit is toevallig de mijne.
– Ik vind het eerlijk gezegd nogal intimiderend allemaal.
– Laat je niet in de luren leggen. Weliswaar ondermijnt mijn denken zichzelf de hele dag door, maar toch niet zo expliciet en gecontroleerd als mijn schrijfsels suggereren. Dwaalteksten zijn bouwwerkjes die langzaam tot stand komen, waarbij ik de innerlijke tegenstrijdigheid van de tekst stap voor stap verhoog en verfijn. Niet-weten betekent alleen maar dat je het allemaal niet meer weet en daarvoor uitkomt. De rest is show.
– Hoe verhoudt jouw denken zich tot je teksten?
– Als suikerbieten tot kristalsuiker.
– Een hele geruststelling.
– Zeker weten.
– Als je alleen maar een voorproefje van de smaak van niet-weten wilt geven, waarom schrijf je dan niet gewoon je gedachten uit zoals ze je invallen?
– Waarom doe jij niet gewoon suikerbieten in je koffie?
– Ik hou niet van koude koffie.
– Ik hou niet van troebele teksten.
– Waarmee kun je de smaak van niet-weten vergelijken?
– Het is maar net aan wie je het vraagt, zei de mestkever tegen de oorwurm.
– En als je het jou vraagt?
– Dat zeg ik. Het is maar net aan wie je het vraagt.
– Diksap? Likeur? Champagne?
– Optimist.
– Azijn? Sambal? Gal?
– Pessimist.
– Wat dan wel?
– Water. Gewoon water. Helder, smaakloos, reukloos, vormloos. De enige dorstlesser waar je geen dorst van krijgt.
– Niet-weten is bronwater voor de geest.
– Santé.
