Bodhidharma zat als altijd met zijn gezicht naar de muur van zijn grot. Zijn toekomstige opvolger Huiko stapte naar binnen en smeekte: ‘Meester, breng mijn geest tot rust.’ Bodhidharma zei: ‘Waarom denk je dat ik hier al negen jaar naar die muur zit te koekeloeren?’
Daar had Huiko niet van terug en hij verzonk in gedachten. Na een poosje schraapte hij zijn keel en vroeg: ‘Hoe lang blijft u nog in deze grot zitten?’ ‘Net zolang tot ik eruit ben.’ ‘Waaruit?’ ‘Als ik dat eens wist’, zei Bodhidharma ongelukkig.
‘Bij nader inzien hoeft mijn geest niet meer tot rust te worden gebracht’, zei Huiko en stapte kwiek naar buiten. ‘Hoe dat zo?’ riep Bodhidharma hem na. ‘Ik ben er al uit’, schalde het door de bergen.
Deze tekst maakt deel uit van de serie Niet om door te komen, de Poortloze Poort. Woord: Hans van Dam. Beeld: Lucienne van Dam. Alle teksten van deze serie. De Poortloze Poort op NietWeten.nl. Alle publicaties van Hans van Dam in het Boeddhistisch Dagblad.
