Beeldend kunstenaar Myriam Borst woont al meer dan twintig jaar met haar vriend Leon in het noorden van Noorwegen in Vesterålen, op het verder onbewoonde kleine eiland Storskjærvøya. Het eiland ligt 200 kilometer boven de poolcirkel, acht kilometer uit de kust vandaan. Myriam, geboren in Den Haag, volgde haar opleiding aan de Vrije Academie in Den Haag (1982-1984) en aan de Willem de Kooning academie in Rotterdam (1985-1991).
‘Na tien jaar in een collectief met vijftien andere mensen te hebben gewoond, liet het landschap, het licht en de gedachte om met zijn tweeën te leven op een eiland me niet meer los toen ik hier voor het eerst kwam. Als beeldend kunstenaar is het een grote bron van inspiratie om het wisselende licht te kunnen vangen op het witte doek. Ook het kraakheldere winterweer werkt als een wake up.’
Myriam heeft affiniteit met het boeddhisme, maar is niet aan een sangha verbonden. De meeste boeddistische centra liggen voornamelijk in Oslo, ongeveer 1500 km van het eiland vandaan. Ze bezocht één keer het boeddhistisch centrum van Ole Nydahl. Afgelopen winter nam ze in Bodhgaya deel aan een tiendaagse powa, een boeddhistische beoefening op de dood, bij rinpoche He Choeje Ayang.
Myriam: ‘Nu ben ik aan het ontdekken wat er allemaal achter ligt, terwijl ik de beoefening probeer eigen te maken. Misschien een beetje omgekeerde volgorde, begrijp ik nu, maar met de 84.000 mogelijkheden die de Boeddha aanreikte, is dit er misschien ook wel een! Waarschijnlijk probeer ik de essentie van het leven en de dood te begrijpen door middel van het boeddhisme. Wat niet weg neemt dat ik ook open sta voor het daoisme en Hindoeïsme maar vooral het thema over de dood wordt in het boeddhisme uitgebreid uit de doeken gedaan. Ik had over de powa al wel achttien jaar geleden in het Tibetaans dodenboek gelezen, en dat is altijd blijven hangen.
Ik denk dat de angst voor de dood, je de mogelijkheid biedt om het te transformeren naar een ‘uitdaging’ om uit samsara te komen. Ik zie het niet als een streven maar als een mogelijkheid. Alleen al om over de dood na te denken op een boeddhistische manier relativeert je blik op het leven en verruimt je denken. Het helpt me te vertrouwen dat er een essentie van je bestaan bestaat. Zo zou ik het kunnen omschrijven. Het is moeilijk woorden te vinden voor iets wat voorbij woorden gaat en voor mij alleen nog berust op vertrouwen dan een daadwerkelijke ervaring. Ook al is die grens waarschijnlijk kleiner dan ik/je denkt. De beoefening van powa heeft voor mij veel te maken met mededogen, concentratie, visualisatie, alert zijn, erbij blijven wat je aan het doen bent. Maar ook accepteren, loslaten en je eraan overgeven!’
In haar werk, Myriam werkt meestal met olieverf en gemengde technieken, probeert zij een essentie van een situatie ( in de natuur) weer te geven. ‘Wat dat precies is weet ik niet, maar als het `bereikt’ is weet ik dat het doek klaar is. Dicht bij de natuur leven en proberen zoveel mogelijk gebruik te maken van de elementen zoals wind ( windmolen) aarde (moestuin) water en dergelijken, geeft voldoening en directe betrokkenheid bij je omgeving.
Mijn belangrijkste thema’s zijn de stemmingen in de natuur. Het is meer een staat van zijn dan een louter concreet resultaat, in een kort moment zie je dingen in een andere context. Een grote bron van inspiratie is het licht in Noord Noorwegen, het ijs en de sneeuw, uitgedrukt in een figuratieve abstractie. Veel van mijn werk is daarom ook gemaakt op een groot formaat.’
Meer informatie over Myriam Borst
