Van een ding heb ik wel spijt in mijn column van vorige week: dat ik het paard van Sinterklaas heb opgevoerd in deze tijd van het jaar. Voor je het weet komt de terreur van het schoenzetten en gejengel om snoep op gang.
Joop Hoek
‘De verwerpelijke stijl van Open Boeddhisme’
In het Nederlandse strafrechtsysteem ben je pas schuldig als een verdenking van het plegen van een strafbaar feit ook bewezen is. Maar niet bij deze journalisten van de koude grond. Door insinuerend taalgebruik maar zonder tot een eigen oordeel te komen, zaaien ze angst in de boeddhistische samenleving.
Liever dood dan slaaf
Klokkenluiders zouden nooit vervolgd mogen worden, maar recht moeten hebben op ons respect en amnestie.
‘Ik heb toch niks te verbergen’
Mensen zetten de deuren van hun leven wagenwijd open voor professionele inbrekers door via ‘sociale media’ hun hele hebben en houwen naar buiten te brengen.
Geen dood, geen wedergeboorte
Vanmorgen hoorde ik in het radioprogramma Cappuccino de futuroloog Paul Ostendorf voorspellen dat ergens op de aarde nu al een mens geboren is die nooit meer zal sterven, niet verouderen of in zijn leven ziek zal worden.
Medevreugde, fileermes en azijn
Klokkenluiders zijn mijn vrienden. Actievoerders ook. Maar altijd zal ik naar de motivatie van deze mensen kijken. Is die wel zuiver. Of zijn het levenslange beroepszeurders?
‘Afvallige meditatoren naar een strafkamp’
Ze worden bewaakt door vanuit Engeland overgevlogen boeddhistische politiemensen en zwaar aan de tand gevoeld.
Commercie – De Boeddha, de splinter en de balk
Respectvol omgaan met elkaar vind ik erg belangrijk in het leven. Maar is een meubelfabrikant- die honderden mensen aan het werk houdt, respectloos als hij de Boeddha afbeeldt op een zetel? Een korte beschouwing.
En nu aan de slag…
Ik voel me helemaal geen uitgever, maar veel mensen zien mij zo. Of ze noemen mij hoofdredacteur, of oprichter. Het is een oefening in nederigheid.