• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Twaalfde jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • Andre Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten – alle links
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
    • Redactiestatuut van het Boeddhistisch Dagblad
    • Redactieformule van het Boeddhistisch Dagblad
  • Privacy

Home » Boeddhistisch leven » Bodai deel VIII – In training

Bodai deel VIII – In training

20 februari 2016 door Zeshin van der Plas

Hoe ontelbaar de levende wezens ook zijn, ik beloof ze allemaal te redden.
Hoe enorm mijn fantasie daar over ook is, ik beloof te leren de werkelijkheid onder ogen te zien.
Hoe lang ik daar ook voor zal moet leren, ik beloof het onder de knie te krijgen.
Hoe lang ik ook met dit alles bezig zal zijn, ik beloof het helemaal af te maken.

Bodai loopt met Ananda naar een houten gebouw, als ze binnen zijn ziet hij vanuit de hal een lange gang met links en rechts kamers. In de hal is een trap en als ze samen de trap opgaan is er weer een gang, nu met links en rechts brede banken tegen de muur- met zwarte ronde kussentjes. Als ze naar het einde van de gang lopen ziet Bodai een poort met daarachter de meditatiehal van de tempel. Als ze aan het eind van de gang zijn wijst Ananda op een kussentje en zegt: ‘Mooi ,ga hier maar zitten, met je gezicht naar de muur gekeerd. Concentreer je op je buik en tel je ademhaling van een tot tien en blijf dat herhalen. Houd je ogen open, zit recht op en niet wiebelen.’

Ananda loopt de meditatiehal uit en laat Bodai achter. Die concentreert zich op zijn buik en telt zijn ademhaling. De geluiden van buiten dwarrelen door zijn hoofd, gelijkmatig gaat zijn buik op en neer. Hij zit onwrikbaar als een rots, omhuld door een warme weldadigheid. Vanuit de tempel klinken gongslagen en gezang. Etensgeuren drijven de meditatiehal binnen en even later klinken er weer gongslagen. Gerammel van potten en pannen brengen hem terug waar hij is- in de lange gang. Zijn benen beginnen te tintelen, Bodai staat op om ze even te strekken. Na vijf keer de gang op en neer gelopen te hebben gaat hij weer zitten. Na drie keer diep geademd te hebben zit hij weer als een rots.

Plotseling hoort hij slepende voetstappen. Een oud vrouwtje knikt hem vriendelijk toe en gaat naast hem op de bank zitten. Even later voegen zich een meisje en een man bij hem. Nog even later komen alle monniken binnen en gaan in de meditatiehal zitten. Iemand slaat op een bel en dan is het doodstil. Na ongeveer drie kwartier klinkt het geluid van de bel opnieuw en iedereen staat op en begint langzaam te wandelen. Vervolgen weer meditatie. Het is inmiddels donker geworden- in de verte blaft een hond. Onverwacht beginnen de monniken te zingen, tegelijkertijd wordt buiten de grote bel geluid. Dan loopt met veel gestommel de meditatiehal leeg en blijft Bodai vertwijfeld achter.

Hijgend komt Ananda aangelopen en zegt: ‘Sorry, sorry, sorry, ik was je helemaal vergeten. Kom maar gauw mee dan zal ik je slaapplaats aanwijzen.’ Bodai wordt meegenomen naar de achterkant van de tempel waar hij naar een prachtige kamer word gebracht. Er ligt een dikke matras op de strooien matten. ‘Had je nog bagage bij je’, vraagt Ananda. ‘Alleen mijn kommen, deken en toiletgerei.’
‘Haal dat morgen maar op, iedereen ligt al in bed, het toilet is hier om de hoek, welterusten.’

Tingelinge tingelinge tingelinge. Bodai doet zijn ogen open- het is aardedonker. Wat is er aan de hand, welke gek loopt er midden in de nacht met een bel rond. De schuifdeur van zijn kamer gaat open en een vreemde monnik zegt: ‘Over tien minuten in de meditatiehal.’

Bodai wrijft zijn ogen uit en staat op om zich aan te kleden, tijd om te wassen is er niet. Net op tijd gaat hij op zijn plekje buiten de meditatiehal zitten. Het oude vrouwtje van gisteren is er ook weer. En er zijn nog meer mensen die bij hem in de gang komen zitten. Na veertig minuten loopt iedereen de meditatiehal uit. Buiten voor de poort van het klooster staan allemaal monniken. Bodai gaat er bij staan en vraagt: ‘Wat gaan we doen’.
‘We gaan een rondje hard hollen door het dorp, dan langs de rivier en weer terug’.

En zo gebeurt het. Bodai rent samen met de monniken naar het dorp. ‘Waar kom je vandaan’, vraagt een monnik tijdens het hollen. ‘Ik kom van de Boeddhaland-tempel,’ zegt Bodai.
‘Ah, de tempel van meester Bibashi. Hoe oud is hij eigenlijk?’

Maar dat antwoord moet Bodai de monnik schuldig blijven. De monnik vervolgt: ‘Hij moet minstens honderd zijn. Meester Arala kent hem al zestig jaar en toen was hij al oud.’
‘Ík heb er nooit op gelet hij was mijn vader.’
Als ze terug zijn staan alle monniken lachend en puffend voor de tempel, een paar monniken doen rek- en strekoefeningen. Als iedereen er is roept een van de monniken ‘taisō’ en alle monniken lopen de tempel binnen en beginnen rek- en strekoefeningen te doen. Dit is nieuw voor Bodai, gymmen in de tempel.
Na een half uurtje zijn ze klaar en Ananda vraagt: ‘Heb je trek in thee?’

Zonder een antwoord af te wachten loopt Ananda weg en Bodai sjokt achter hem aan. Onder de trap van de meditatiehal staat een rek vol met theekopjes van de meest uiteenlopende vorm en makelij. Sommige zijn van ijzer, er zijn er bij van bamboe gemaakt en ook aardewerkkommen, het is een bonte verzameling. Bij elke kom in het rek staat een naam. Ananda geeft Bodai een prachtige theekom en zegt: ‘Als je thee gedronken hebt zoek dan maar een leeg plekje in het rek en zet je naam er bij.’

Categorie: Boeddhistisch leven, Columns, Teisho, Zen, Zeshin van der Plas Tags: bodai

Lees ook:

  1. Bodai III- Zwerver zonder lichaam
  2. Bodai deel VII – een zware last
  3. Bodai deel XVIII – De slager, de zwijnen en de heremieten
  4. Bodai deel XX – Het boze herderinnetje

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Lees Interacties

Reacties

  1. Theo zegt

    20 februari 2016 om 08:18

    Elke week weer het prachtige verhaal over Bodai.

  2. Vanessa zegt

    20 februari 2016 om 19:09

    Dit is een prachtige serie, Zeshin.

Primaire Sidebar

Door:

Zeshin van der Plas

Zenleraar, oud-globetrotter, oprichter van Suiren-ji zencentrum. Schrijver van versjes, liefhebber van het leven. www.zencentrum.nl 
Alle artikelen »

Agenda

  • Agenda
  • Geef je activiteit door
  • Locaties
  • Overzicht op kaart

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

14 sep
Tao en geluk; vijf bijeenkomsten
14 sep 23
22 sep
Retraite: natuur en meditatie
22 sep 23
24 sep
Meditatiedag: handleiding voor creatieve meditatie
24 sep 23
24 sep
Theme Sunday with Ven. Amy: Dealing with Difficult People
24 sep 23
24 sep
De Vier Zegels van het boeddhisme
24 sep 23
  • bekijk de agenda
  • De werkplaats

    De werkplaats.

    Boeddhistische kunstenaars

    Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
    lees meer »

    Pakhuis van Verlangen

    In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

    De taal van het lijden  (deel 1 van 3)

    gastauteur - 20 september 2023

    De taal welke zich op verschillende momenten in ons leven aan ons openbaart, meestal in de vorm van verlies, pijn en verdriet, het diep begrijpen ervan, te leren het lijden te omarmen, er ruimte voor te creëren, zodat het uiteindelijk los kan komen.  Leren één te worden met de ontvouwing van het leven en het ontdekken, blootleggen en hervinden van deze nobele waarheid. Hoewel dit vaak een erg zware taak lijkt, en voor velen van ons te moeilijk om zelfs maar over na te denken, ligt er binnen dit proces van herkennen en het omarmen van lijden, een ontvouwen van kalmte, vreugde, vrede en harmonie met onszelf en de wereld om ons heen. Elke keer dat we dichter bij deze ontvouwing komen, tillen we een klein stukje van de sluier op die ons ware wezen omhult.

    Taigu – Tibetaans bijgeloof op gespannen voet met anatman

    Taigu - 19 september 2023

    Het geloof dat Tibetaanse boeddhisten vertegenwoordigen in de zielsverhuizing van de dertiende naar de veertiende Dalai Lama, en bij diens overlijden naar de vijftiende, onderstreept nog eens de ondoorzichtige magie waarvan het Tibetaanse boeddhisme is doortrokken. Je zou het een scepticus niet kwalijk kunnen nemen, wanneer deze de conclusie trekt dat bij de overgang van de ene op de andere Dalai Lama een loopje wordt genomen met het leerstuk van anatman, een van de klassieke hoekstenen van het boeddhisme.

    Ardan, van zenleraar tot brugwachter – ‘Je opent de brug en je sluit ‘m weer. Bijna zen.’

    Ardan - 11 september 2023

    'Ik wil mezelf niet opzadelen met titels. En bovendien zei me de titel 'zenleraar' niet zoveel. Was ik nu anders geworden? Kon ik nu beter mensen begeleiden dan daarvoor? Het klopte voor mij niet. Datgene wat mij het meest gebracht had, namelijk die vrije vrouw/man zonder titel liep nu met een titel rond. En dat beviel me niks.'

    Pseudo-Cicero, pseudo-troost?

    Erik Hoogcarspel - 11 september 2023

    Cicero voert in zijn epistel aan dat we niet overmatig moeten rouwen om de dood van een geliefde, omdat er bij de dood voor de geliefde zelf weinig verloren gaat. Het leven is nu eenmaal niets dan ellende. Als je de pech hebt geboren te zijn geworden, kun je maar beter gauw dood zijn. Je hoeft ook niet oud te worden om te slagen in het leven.

    Wat loert daar in de duisternis?

    Kees Moerbeek - 10 september 2023

    Eeuwenlang zwierven ze in de bergen, de bossen, de velden, in de rivieren en langs de kust en joegen de Japanners de stuipen op het lijf of belaagden ze. Ze zijn ook nu niet weg te denken, de yokai.

    Meer onder 'pakhuis van verlangen'

    Footer

    Boeddhistisch Dagblad

    over ons

    Recente berichten

    • De virtuele denkster 442
    • Het denken (1) – Boeddhisme is gezond verstand
    • Renske – haiku
    • B’eter – Risotto met paprika, courgette en paddenstoelen.
    • Kleefkracht

    Reageren

    We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

    Over het BD

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
    Lees ons colofon.

    Zie ook

    • Contact
    • Over ons
    • Columns
    • Reageren op de krantensite

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.