Mijn leven, klein en fragiel

Mijn leven,
klein en fragiel

Sinds 2006 leidt Frank Sensei De Waele de Zen Sangha in Gent. Hij neemt de spirituele leiding en de priesterlijke functies waar, geeft dharmaonderricht en staat in voor de (individuele) begeleiding van de beoefenaars. Hij is ook actief betrokken bij de interlevensbeschouwelijke dialoog. Zen Sangha heeft lokale zitgroepen in Antwerpen, Brugge, Brussel, Geraardsbergen, Kortrijk, Leuven, Lier, Mol, Ronse, Bergen op Zoom (Nl), Zandhoven.

Diep in de nacht drijft
een kleine boot in het maanlicht:
niet op en neer gestuwd door de golven,
niet heen en weer geslingerd door de wind.

De Japanse zenmeester Dogen Kigen (1200-1253), die dit korte gedicht schreef, gaf het de titel ‘De schatkamer van het oog van de ware leer’ (J. shobogenzo), een term die hem zeer dierbaar was en zijn overtuiging uitdrukt dat ieder van ons toegerust is met het waardevolle vermogen om de waarachtige, niet-duale realiteit te zien. Op het eerste gezicht lijken de titel en de beelden die de dichter oproept niet bij elkaar te passen. Het gedicht zelf gaat over een bootje, dat klein is en drijft. De duisternis van de nacht is in de zenpoëzie een gekend beeld om het mysterieuze en onvoorstelbare van de niet-dualiteit weer te geven. En er is ook het maanlicht van het zien, van de verlichting. Alles lijkt sereen, de zee is rustig. Op het eerste gezicht zijn er geen golven en het is windstil.

Maar het gedicht laat zich ook anders lezen. Het bootje staat voor mijn leven, klein en fragiel op de woelige zee van de dagdagelijkse werkelijkheid. In het lichtende besef van niet-twee blijf ik gedragen. Middenin de deining van de golven, ben ik dat wat onbewogen is. In het beuken van de wind, ben ik één met dat wat al altijd stil is. Het gedicht gaat over vertrouwen in mijn vermogen om te zien van wat er werkelijk is.