• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Tiende jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • André Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Eelco van der Meulen
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
  • Privacy

Sogenji desu: TAKUHATSU

31 juli 2020 door Bertjan Oosterbeek

HOOOOIIIIIII… Luid roepend liepen we door de smalle straatjes van Saidaiji, een klein stadje dat op ongeveer 10 minuten met de bus van Sogenji lag. In Saidaiji kon je het ‘oude Japan’ nog voelen. Smalle, kronkelende straatjes; traditionele huisjes van donkerbruin hout met schuifdeuren en bamboe zonnewering voor de ramen. Piepkleine winkeltjes met bijna lege etalages, zodat je je afvroeg hoe de mensen daarvan in hemelsnaam konden rondkomen. Het ‘nieuwe Japan’ – van drukke, rechte wegen en enorme supermarkten – was aan Saidaiji blijkbaar voorbijgegaan. En daarmee ook de welvaart. Saidaiji zag er toch wat armoedig en vervallen uit.

Eén keer per jaar leefde Saidaiji even helemaal op. Tijdens de vermaarde Eyo Hadaka Matsuri, ofwel het ‘Naked men‘ festival: duizenden mannen, gekleed in slechts een lendendoek, stonden dan samengepropt in de tempel van Saidaiji en probeerden de ‘magische stok’ te bemachtigen die door één van de priesters van bovenaf in de menigte werd gegooid. Bedrijven betaalden grif tienduizenden euro’s om met een paar man mee te mogen doen. Want wie de stok mee terugbracht, aan hem – en dus ook het bedrijf waar hij werkte – zouden voorspoed en geluk ten deel vallen. En dat mocht wat kosten.

takuhatsuMaar wij waren in Saidaiji op takuhatsu. Drie keer per maand veranderden we in echte bedelmonniken en droegen we – in plaats van onze samugi en hakama – het traditionele monniksgewaad: juban (een wit onderhemd), kimono (een grijsblauwe mantel), koromo (een zwarte, van doorzichtige polyesterstof gemaakte overjas met enorme vleermuismouwen), obi (een worstdikke ceintuur die kunstig geknoopt werd en alles bij elkaar moest houden), kyahan (een soort witte slobkousen), waraji (zelfgevlochten sandalen, oorspronkelijk van rijststro gemaakt, maar wij gebruikten nylontouw) en een gasa (zo’n grote hoed in de vorm van een omgekeerde wok).

Alles overigens letterlijk tot op de draad versleten, want – anders dan dat je bij een bedelmonnik zou verwachten – was zo’n outfit nieuw haast niet te betalen. Alleen een koromo kostte al gauw zo’n 1.000 euro. Sogenji was niet rijk en onze spullen waren daarom oud, héél oud. Het aantal lapjes en draadjes dat mijn koromo bij elkaar hield was niet te tellen, mijn kimono had wel vier gaten die allemaal even goed als ‘mouw’ konden dienen en mijn kyahan bestonden uit een paar van onder afgeknipte ooit witte tennissokken… met nog een ‘sportief merkje’ op de zijkant.

Ook droeg iedereen natuurlijk een bedelzak om giften te kunnen ontvangen. Vroeger werd er vooral eten gegeven, en ook wij kregen nog af en toe wel eens een zakje met witte rijst of pruimen – en als je ‘pech’ had een zware tas met appels – toegestopt. De meeste Japanners gaven tegenwoordig gewoon wat geld, meestal iets van 100 yen. Ongeveer een euro.

Bij takuhatsu liepen we in twee rijen langs de deuren – aan elke kant van de straat één – en riepen daarbij zo hard mogelijk het traditionele HOOOOIIIIII van de bedelmonniken. Voor elke voordeur bleef één van ons staan. Je maakte dan een buiging en riep vervolgens nog drie keer heel hard HOOOOIIIIII om te laten weten dat je er was. Als er niet werd opengedaan, dan maakte je nog een buiging en sloot je weer aan in de rij. En anders hield je je bedelzak open om de gift te ontvangen en zong je als dank een korte sutra. Soms zetten mensen dan hun huisdeur zo wijd mogelijk open en gingen zelf op de stoep staan, zodat je je bedank-sutra goed naar binnen kon zingen. Als een soort van ‘zegening’ voor het huis, denk ik.

Er mocht geen voordeur worden overgeslagen, want ‘iedereen moest de kans krijgen om iets te geven’. Niet dat alle Japanners dat op prijs stelden overigens. Hoewel de meeste Japanners – of ze nu wel of niet iets gaven – buitengewoon vriendelijk waren, was er toch ook wel een aantal die met wilde armgebaren duidelijk maakte dat ze niet gediend was van zo’n schreeuwende monnik op de stoep…

We liepen in één van de mindere delen van Saidaiji. Op de hoek van een straat – op een stuk braakliggend terrein met een hekwerk eromheen – was er een soort van ‘openlucht’ garage. Er stonden wat auto’s slordig door elkaar geparkeerd, stuk voor stuk rijp voor de sloop. En daartussen een werkbrug, een benzinepomp, banden, her en der oude olieblikken. Je kent het wel. En ik liep net weer voorop in de rij, dus was het mijn beurt om hier om een gift te gaan vragen.

De eigenaar, een stevige Japanner van een jaar of dertig, kortgeknipt haar en een trainingspak aan, stond al op met te wachten. Z’n ogen samengeknepen, z’n armen over elkaar. Nu gaan we het krijgen, dacht ik.

– ‘Sogenji?’ vroeg hij me.

– ‘Hai, so desu,’ antwoordde ik in m’n beste Japans.

– ‘Gambate,’ zei hij – ‘zet hem op’ – en stopte een biljet van 1.000 yen in mijn bedelzak.

Zo zie je maar weer.

In 2012 en 2013 plaatste het Boeddhistisch Dagblad elke veertien dagen het relaas over de belevenissen in een Japans klooster van Bertjan Oosterbeek. Hij bracht daar een jaar door. Wij plaatsen nu opnieuw de hele lezenswaardige serie, echter in een hogere frequentie.

De verhalen ‘Sogenji desu – verhalen uit een Japans zenklooster’ zijn gebundeld en verkrijgbaar als boek en e-book.

Bertjan Oosterbeek schrijft nog meer verhalen, ook over zen. En die zijn te lezen op zijn website www.bertjanoosterbeek.wordpress.com?

(c) 2012 Bertjan Oosterbeek

 

Delen is rijkdom:

  • Twitter
  • LinkedIn
  • E-mail

Categorie: Bertjan Oosterbeek, Columns, Zen Tags: Bertjan Oosterbeek, giften, Japan, klooster, roshi, Takuhatsu

Lees ook:

  1. Sogenji desu: KUYO
  2. Sogenji desu: SANZEN 2
  3. Sogenji Desu: OFURO
  4. Sogenji desu: Hiroshima

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Primaire Sidebar

Door:

Bertjan Oosterbeek

Is bioloog, filosoof en zen student. Tussen 2011-2012 bracht hij een jaar door in het zenklooster Sogenji (Okayama - Japan) om zen te studeren bij zenmeester Shodo Harada Roshi. Eind april 2012 keerde hij terug naar Nederland. Vol van verhalen natuurlijk. 
Alle artikelen »

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

  • 21 januari 2021
    Gratis proefles cursus Caring - Caring from the heart
  • 21 januari 2021
    Doorlopende groep Vipassana Haarlem
  • 21 januari 2021
    Online Dhammakaya-meditatie
  • 22 januari 2021
    Online Dhammakaya-meditatie
  • 23 januari 2021
    Online Dhammakaya-meditatie
  • bekijk de agenda

De werkplaats

De werkplaats.

Boeddhistische kunstenaars

Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
lees meer »

Pakhuis van Verlangen

In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

Verkiezingen 2021 – ‘Er is menselijke warmte nodig in de politiek’

Wouter ter Braake - 18 januari 2021

Ik lanceer een ander alternatief. Een brede bewustzijnsbeweging. Een beweging van kiezers die het geluk van alle mensen vooropstelt en als uitgangspunt neemt. Op basis van een bewustzijn dat boosheid transformeert in wijsheid. Een bewustzijn dat gefundeerd is in het besef van verbondenheid van al wat leeft. Een bewustzijn dat verschillen respecteert en met een warm hart en open mind openstaat voor dialoog.

De Lotussoetra – boeddhisme en politiek

Erik Hoogcarspel - 14 januari 2021

In de Lotussoetra worden de geboorte, de meditaties, het ontwaken het preken en de dood van de Boeddha beschreven als niet meer dan een show die hij opvoert. Het is een didactische methode. In feite is hij de eeuwige wetgever van het universum en daarom de inrichter van de ware politiek.

Het boeddhisme en religie

Erik Hoogcarspel - 12 januari 2021

Is het boeddhisme een religie, een levensweg of een filosofie? Als je deze vraag aan meerdere mensen stelt krijg je geheid verschillende antwoorden en voor elk antwoord valt wel iets te zeggen.

Tien jaar Boeddhistisch Dagblad

Joop Ha Hoek - 8 januari 2021

...

Jasper Schaaf – Marx’ diepe respect voor Aristoteles

gastauteur - 1 januari 2021

Jasper Schaaf: 'Aristoteles noemt het doel van het menselijk bestaan ‘geluk’. Klinkt dit te makkelijk? Is het vreemd? Speelt zo’n ver, groot en toch belangrijk doel echter ook geen belangrijke rol in de vroegere geschriften van Marx, waar hij nog meer dan later op de werken van Georg Hegel en Ludwig Feuerbach leunt?'

Meer onder 'pakhuis van verlangen'

Footer

Boeddhistisch Dagblad

Meest recente berichten

  • Niet-weten is geestverruimend, maar niet heus
  • Het jaar 2021 – dag 20 – afstand
  • Boeddhistische ervaringsdeskundigen gezocht
  • De kern van yoga – Karma yoga (deel 1)
  • Boeken – Ecodharma Buddhist Teachings for the Precipice

Reageren

We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

Over het BD

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
Lees ons colofon.

Zie ook

  • Contact
  • Over ons
  • Columns
  • Reageren op de krantensite

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.

 

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken.  Via de instellingen kun je bepalen wat je wel of niet toestaat: bekijk je instellingen.

 

loading Annuleren
Bericht niet verstuurd - controleer je e-mailadres!
E-mail-controle mislukt, probeer het opnieuw
Helaas, je blog kan geen berichten per e-mail delen.
Boeddhistisch Dagblad
Powered by  GDPR Cookie Compliance
Privacy en cookies

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken en als je reageert: je naam en mailadres.

Zo houden we bij hoe de site gebruikt wordt en hoe vaak.

Hier kun je instellen welke cookies je wel of niet toestaat.

Noodzakelijke cookies

Met deze cookies slaan we je voorkeuren in het gebruik van deze website op.

If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.

Bezoekersstatistieken

We gebruiken Google Analytics voor het bijhouden van bezoekerscijfers.

Dit helpt ons bij het verbeteren van de website; zo weten we wat wel en niet gebruikt of gelezen wordt.

Alle cookies staan uit in je browser. Zet cookies aan alsjeblieft, als je wil dat we je voorkeuren opslaan,

Privacy

Bekijk wat we wel of niet doen met je gegevens