Ik weet niet wat discriminatie is, daarom discrimineer ik. Niet dat ik me daar bewust van ben, ik weet niet wat het is. Ik ben wit, ik word niet gediscrimineerd, hoe zou ik dan moeten weten wat discriminatie is. Ik heb een Surinaamse vriend, twee Chinese vrienden en twee Indonesische vrienden en de 50 jaar dat ik ze ken hebben ze nooit iets over discriminatie gezegd. Ja een van de indo’s zei, toen het ter sprake kwam, lachend dat er naar hem geroepen werd; ‘Pinda, pinda poepchinees’.

Ik vraag mij nu af, heb ik ze ooit gediscrimineerd? Ik weet het niet, ze hebben het mij nooit verteld. Als het zo zou zijn was dat dan om de vriendschap niet te bederven? Ik heb een witte opvoeding gehad en toen ik in het Verre Oosten kwam was ik een olifant in de porseleinkast. Onbehouwen, brutaal maar over het algemeen verschrikkelijk onhandig. De mensen om mij heen waren zo aardig en voorkomend dat het moeilijk was om je niet op je gemak te voelen.

Ik heb vaak een maaltijd aangeboden gekregen terwijl ik nu weet dat die mensen de volgende dag zelf geen eten hadden omdat ik dat opgegeten had. In die tijd zou ik gezegd hebben; ‘maar dat is toch hun eigen schuld, ze hebben het mij zelf aangeboden’. Na 50 jaar kijk ik daar nu toch iets anders naar, de oosterlingen zijn dwars door mijn witte opvoeding mijn leven binnen gedenderd. O ja, dat was ik vergeten, ik had ook al een jaar of 30 een Japanse vriend, hij is helaas vorig jaar overleden. Hij zei altijd dat hij geen boeddhist maar een communist was, maar als hij zijn telefoon uit zijn zak trok rolde als vanzelf het boeddhisme ook mee naar buiten. Toen we met de tempel naar Bemmel verhuisden kwam hij vaak een weekendje over. Hij stroomde mee in het hele tempelgebeuren en als ik inkopen moest doen voor de tempel dan laadde hij op zijn kosten in de toko-supermarkt het hele boodschappenkarretje vol. Ik gooide het er net zo hard weer uit want hij zou niet stoppen. Toen ik voor €500.- aan grind voor de tuin bestelde kostte mij het al mijn overredingskracht om hem tegen te houden. Ja onze tempel is niet rijk en is nooit rijk geweest. Maar wat is geld? Mijn motto is –  mensen zijn belangrijk, als dat op orde is komt het geld vanzelf wel. We vragen geen cursusgeld, we vragen om naar eigen inzicht en draagkracht te doneren. Wie zijn wij om vanuit financieel oogpunt te discrimineren, mensen buiten te sluiten omdat ze onhandig zijn en deze samenleving over hen heen walst en ze plat discrimineert?

We hebben graag onhandige mensen over de vloer die geen jaloezie kunnen verspreiden omdat ze niets bezitten om jaloers op te zijn. Een van mijn Chinese vrienden is theemeester en als we open huis houden komt hij belangeloos vanuit Leiden naar Bemmel om een theeceremonie te houden. Een theeceremonie is een bijzondere gebeurtenis-  jammer genoeg is er altijd uitleg bij nodig omdat het participeren in een theeceremonie onbekend is. Het is iets typisch oosters, en eer dit gebeuren toegang tot je krijgt zodanig dat de tranen van ontroering  over je wangen lopen… Onhandige mensen zijn snel geroerd omdat het makkelijk is hen iets aan te reiken. En ik, ik ben nog steeds onhandig maar het wordt me niet aangerekend door mijn vrienden, onze vriendschap is discriminatie proof omdat ik weet dat ik discrimineer. al besef ik het niet.