‘Als je mij vraagt of ik het boeddhistisch pad volg , dan weet ik het niet. Als je mij vraagt of ik het niet volg , dan weet ik het ook niet, misschien is dit een aanwijzing?
De oproep van het Boeddhistisch Dagblad tot ervaringsdeskundigen intrigeerde mij, wat gaan ze hiermee doen? Een beetje het gevoel van zeggen dat je niet thuis bent als er op de deur wordt geklopt.
Een woord in onze Nederlandse taal waar ik al jaren een ‘hekel’ (als boeddhist mag dat natuurlijk niet, ik kan het ook zachter zeggen en over een ‘twijfel’ spreken) aan heb is wel het woord ‘ervaringsdeskundige’, want ik beschouw iedereen zo. Voor mij is elke moeder of vader ervaringsdeskundige in het opvoeden van kinderen, in het liefhebben, elke mens ervaringsdeskundige in het ademen, en ga zo maar door. Ik heb te veel zogenaamde deskundigen ontmoet in mijn leven om niet te weten dat dat een relatief begrip is , van dokters tot loodgieters tot advocaten, tuinmannen, enz…
Bij mijn laatste bezoek aan mijn huisarts (al lang geleden) vroeg ze mij: wat scheelt er? Ik antwoordde: krijg ik korting als ik het u vertel? Wie is dan de ervaringsdeskundige, weet ik veel.
Terug tot de ernst, wat heeft mij bij Boeddha gebracht?
Ik heb als kind een katholieke opvoeding genoten , met de nodige religieuze rituelen die erbij hoorden, ik spreek van de jaren 50-60 , ja zo oud ben ik dan al. Heb dus mijn catechismus van buiten geleerd , zondag namiddag naar het lof gegaan, eerste en plechtige communie. Daarna is het wel geminderd. Maar ik heb steeds moeten leven, in die tijd, met dingen die ik niet begreep of waar ik het niet mee eens was, die niet strookten met mijn ervaring.
Ben op latere (volwassen) leeftijd, gans toevallig in de bibliotheek, op een boek gebotst (letterlijk) over psychiatrie en meditatie, de titel boeide mij, ik heb het verslonden. Ben dan, na initiatie, zelf gaan mediteren, het effect was onmiddellijk voelbaar, geweldig, heerlijk. Vanaf 1988 tot heden, dus bijna 35 jaar, heb nooit een dag overgeslagen. Als je rekent met twee meditaties per dag, dan kom ik nu op meer dan 25.000 meditaties (elk 20 minuten of langer, retraites niet meegerekend), en het blijft elke keer mooi en toch anders, geen twee meditaties zijn dezelfde, noem het monotone variaties op een transcendentaal thema, het is voor mij nog belangrijker dan tanden poetsen alhoewel ik zeker belang hecht aan hygiëne. Samen met de meditatie ben ik dan intensief yoga begonnen, dat was een perfecte match voor mij, later enkele jaren lezingen en lessen gegeven.
Mijn favoriete (en bijna enige) lectuur zijn de twee boeken geworden die de yoga volledig beschrijven: de yoga sutra’s van Patanjali, en de Baghavad Gita, het lied des heeren of het heilige boek van de Hindoes, elk heb ik al een tiental keren gelezen, en telkens is het een ander boek. Met bijkomende boeddhistische lectuur, o.a. van de Dalai Lama, een van de mensen die ik het meest bewonder , Chogyam Trungpa, e.a., en verder ook Ramana Maharshi, Nisargadatta, en anderen, ben ik gaan inzien dat er grote overeenkomsten zijn tussen yoga en het boeddhisme. Om het met een boutade te zeggen: ik ben ervan overtuigd dat Patanjali een groot boeddhist zou geweest zijn, en Boeddha een groot yogi.
En toen ik op een uitspraak van Boeddha botste (ja, mijn tweede existentiële botsing) was ik vertrokken op het pad, in deze uitspraak zegt Boeddha: geloof niet wat ik zeg als het niet strookt met je eigen ervaring, gewoon straf om zoiets te horen uit de mond van deze. Ik kon dus mijn vroegere vooroordelen overboord gooien en een eigen weg gaan, en zo is het gebleven. Dit was de salto die mijn denkvermogen nodig had om goed neer te komen.
En zo gaat het verder, vooral de Tibetaanse tak van het boeddhisme ben ik toegewijd, retraites in Hoei in het Tibetaans instituut, zelfstudie van het Bön boeddhisme, deel uitmaken van de sangha, het hoort er bij.
Wat heeft dit mij bijgebracht? Een diep gevoel van mededogen, liefde. Elk levend wezen zie ik als een mooie uitdaging om lief te hebben, elke handeling kan voortkomen uit mooie en liefhebbende gedachten , zonder te oordelen kun je alle problemen loslaten en toch anderen helpen.
Mooier en zachter kan het niet zijn, het lost zichzelf op en toch is het er nog.
Geniet nog van deze mooie dag, lieve groeten, namasté.’
Jacob van van Keulen zegt
Mooie “getuigenis” & hoopvolle inzichten. Heel herkenbaar ook, gezien eigen ervaringen.