Op elf januari werden we opgehaald van de luchthaven naar het Angthon International Meditation Centre (AIMC) gebracht. Gelukkig voelt het nog steeds raar om zo’n behandeling te krijgen. Het AIMC is een project van mevrouw Kinkarn, ze is blijkbaar erg vermogend maar dat toont ze niet. Ze zag er alleen als een gewone werknemr uit toen ik haar ontmoette na de feestelijke voltooiing van het bodhiboom perkfeest.
Ook (gelukkig nog steeds) raar was dat zij opstond en anjali deed, terwijl ik toch degene ben die haar gast is. Ze vertelde dat ze ooit van een meditator hoorde dat hij niet graag mediteerde in een ruimte met airco, onder andere vanwege het geluid. Daarop besloot ze een grotere ruimte te bouwen met zes meter hoge ramen, zodat de ruimte goed doorluchtig is. Ze doet me aan Visaka denken. De grootste vrouwelijke lekenvolgeling van de boeddha.
Zittend in het kantoor hoor ik -met dank aan de geluidsinstallatie- vanuit de Wat (tempel) die aan de andere kant van de rivier staat, het blije geluid dat de leken maken als iemand tot monnik wordt gewijd. Hoe dan ook, er staat een spiksplinternieuw meditatiecentrum in Angthong. Vaak wordt er vuurwerk afgestoken, waarschijnlijk bij crematies. Elk groter klooster heeft een schoorsteen… van alle markten thuis.
Marleen die ik in de twee weken hier exact twee keer drie minuten heb gesproken, beviel het verblijf hier goed. In Nederland mediteert ze bij vipassana Groningen en kreeg deze plek aangeraden om eens echt in stilte en met veel continuiteit te oefenen. Maar spreken is dus niet verboden.
Bhante Mokhita liet er ook hier geen gras over groeien en na een paar dagen kreeg hij toestemming om yogales te geven. Omdat hij in het sterk gestructureerde Pa Auk systeem aardig gevorderd was, krijgt hij veel ruimte. Mijn stramme gewerichten kregen een grote beurt bij deze sati yoga. Het begint met een warming up van bovenste nekwervelgewrichtjes tot aan de laatste kootjes van de teen. Daarna een zo te zien wat uitgeklede zonnegroet. En tot slot wat stretchen en als er tijd was nog een geinige manier om je lichaam te verfrommelen tot zoals de kraai. Er kwamen steeds meer monniken bij om dat mee te maken.
Om de monniken te helpen ook yoga te doen als Bhante Mokhitta er niet is, hebben we maar een Sati Yoga Guide gemaakt. Een peut werk maar ook bedoeld als een soort bedankje. En leuk om te doen. De architect van AIMC had een voorzienige blik en bij het tekenen een oefenruimte ingepland, naast de drie sauna’s, wat heel attent van hem is. Het hele plan is uiterst goed doordacht en komt nu mooi van pas.
Verder waren we er bij toen de Estlandse globetrotter Marco bij de vroegere leraar van Bhodinana tot samaneri Mahaviriya werd gewijd. De procedure bestaat voornamelijk uit het aantrekken van de pij en het aannemen van wat leefregels. Hij is goed bekend in de diverse meditatiecentra in Thailand en vond deze locatie het geschikts omdat de Pa Auk-traditie stevig inzet in het ontwikkelen van concentratie. En dat kan hier, veel mensen houden langere stilteperiodes.
Al met al een erg goede tijd, niet goed te beschrijven in een stukje tekst. Weer verder leren omgaan met irritaties, ik begin nu de irritatie te zien als mijn leraar me wijst op iets dat ik nog niet doorheb.
Zelf ben ik wel blij om te verkassen want straks op tudong ben ik verschoond van PC en internet. Dus wellicht zal het volgende dagboek pas na een maand of zo verschijnen. Maar nu op naar Mae hong Son.
