Ze zitten in een halve kring, cliënten/patiënten, verpleging, staf, maar in welke functie en wie personeel/patiënt is, is niet te zien. Iedereen is daar in “burger”, ze zitten er allemaal als mens.
Het is een Vlaams katholiek psychiatrisch dagcentrum voor mensen met een verslavingsproblematiek, alcohol, drugs. Personeel heeft de cursus mindfulness mogen volgen. Vanuit het oogpunt van zelfzorg en in het begeleiden van de cliënten. Zeven weken lang proeven ze van een mindfulnessprogramma. Dat hebben ze dus al achter de kiezen.
En vanwege een uitnodiging om een meditatie te leiden is er iemand uit de boeddhistische wereld gekomen. De ruimte zit goed vol met stille aandachtige mensen die duidelijk in zichzelf gekeerd zijn. De stoelen dicht op elkaar geschaard in een grote, hoefijzervormige kring, in het midden een klankschaal. Verwachting en onwennigheid zijn op de gezichten te zien.
Het geruis van de ventilatie zal tijdens het uurtje mediteren naar de achtergrond verdwijnen. Vooraf volgen raadgevingen over de houding die het mediteren het minst in de weg staat en de nadruk op comfortabel zitten, en zeker niet languit in de stoel hangen. De stoelen zijn laag genoeg om met de voeten de grond volledig te raken en de benen in een comfortabele hoek te plaatsen. De meditatiebegeleider zit op zijn kussen, blijkbaar geheel op zijn gemak.
Dan volgt een zogenoemde en ook snelle bodyscan om even te voelen of er ergens extra spanning zit maar ook de uitnodiging om daar niet zwaar aan te tillen als je merkt dat een zone niet echt ontspannen raakt. Gewoon nota van nemen en verder concentreren. En dan gaan we echt van start.
Regelmatig speur ik de kring af; iedereen blijft gefocust meedoen, en ik zie geen afdwalende blikken of verveelde gelaatsuitdrukkingen. Liefdevolle vriendelijkheid en liefdevolle aandacht is de rode draad in deze meditatie, zeker naar jezelf toe! Het uur vliegt voorbij, we deden een aantal verschillende oefeningen. Niemand uitgezonderd volgen we mooi de raadgevingen en suggesties op en aan het eind van de sessie zit ook ik helemaal in mezelf, thuis-ge-komen, rustig en gecentreerd.
Het geluid van de klankschaal geeft aan dat de meditatie voorbij is. Enkelen willen hun ervaringen met mij delen. Een vrouw moet huilen, zij genoot enorm van de suggestie tijdens de meditatie dat ze zichzelf mag zien als iemand vol met kwaliteiten. Alles is aanwezig en je hoeft niets van buiten toe te voegen om gelukkig te worden. De wens ‘ik mag gelukkig zijn, op mijn gemak, ik mag mijn eigen kwaliteiten en schoonheid zien en mijzelf accepteren zo goed als ik kan…’ heeft ze nog nooit eerder gehoord. En dat ontroerde haar ook enorm, voor het eerst in haar leven bekeek ze zichzelf op deze wijze.
De groep is duidelijk onder de indruk. Op de gezichten lees ik de zinvolle en deugddoende ervaring en ook wel ontroering. De verpleging en staf gaan nog wat nakaarten, het is duidelijk harten-troef. En zelf ervaar ik het als een bijzondere zinvolle activiteit voor de kwetsbare mens aan de zijlijn van de maatschappij.
