Een jaar of dertig geleden nam Chef toevlucht tot de Boeddha, dharma en sangha. Zijn leraar zei hem dat hij er niet levenslang aan vast hoefde te zitten, als hij dat op een moment niet wilde. Dat vond Chef prima. Hij wilde eigenlijk geen verplichtingen voor het leven, je weet nooit hoe de praktijk uitpakt.
De plechtigheid duurde nog geen minuut en dat was okay. Hij denkt niet vaak terug aan dat moment, alleen als het hem te binnen schiet. Er is wel een probleempje, Chef is momenteel geen lid van een sangha. Die van de leraar waar hij toevlucht toe nam heeft hij al lang geleden ontvlucht, er gebeurden vreemde zaken, zoals het beramen van moord en doodslag. De hoofdleider werd zwaar bewaakt door lijfwachten. En de meditatieleider van een latere sangha hield veel van vrouwen en kon zijn handen niet thuishouden. De vrouwen vonden dat niet prettig.
Dus Chef is tegenwoordig sanghaloos, toch een beetje stilletjes. Daarom heeft hij stilzwijgend en zonder dat ze het weten en zonder ceremonie alle medewerkers van en aan het Boeddhistisch Dagblad tot zijn sangha benoemd. De sangha van Hoek tot Haak. Het is een fantastische club mensen die bewust leven en altijd bezig zijn met normen en waarden.
Denkers en doeners, zijn sangha. Chef is dankbaar zo’n fijne groep mensen om zich heen te hebben. Moge zij lang leven. En jullie ook.
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
Vrede en alle goeds.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen Chef corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken.