Een van de kortste routes naar een psychose is te fanatiek mediteren. Ik mocht het zelf ervaren, velen kunnen het me nazeggen. Wie verlichting zoekt in het boeddhisme als panacee tegen psychisch ongerief, kan van een koude kermis thuiskomen. De Boeddha zelf had weinig te melden over de GGZ. Volgens hem kwamen alle vormen van verslaving en gekte voort uit de soort begeerte die Hij achter zich gelaten had door 30 dagen non-stop te mediteren.
Dat is uiteraard nooit letterlijk zo gebeurd. Ook het verwende nest dat de Boeddha bij pappa en mamma thuis in het paleis was, kan dat onmogelijk fysiek hebben volgehouden. Hij zou pas tot die op verlichting (van zichzelf) gerichte prestatie zijn gekomen nadat hij vrouw en kind in het ouderlijk paleis achterliet om onder de armen en verschoppelingen de asceet uit te hangen.
Ook boeddhisten snakken naar sprookjes. Sinds corona zijn meditatie of aberraties daarvan, zoals mindfulness, een soort pleister tegen gekte en met name tegen verveling en innerlijke leegte, dachten velen. Ze stonken in de industrie die McMindfulness heet. Nog altijd laten ook managers zich tegen betaling wijsmaken dat stil zitten en het hoofd leegmaken de kortste route is naar promotie en een vette bonus, liefst ten koste van hun ondergeschikten (slaven).
Het punt is dat maar weinig meditatiedocenten, yogaleraren en mindfullcoaches kunnen omgaan met verantwoordelijkheid en zogenaamd spiritueel leiderschap. Mijn eerste yogaleraar in Roermond liet zich eind jaren ’80 fêteren door zijn vrouwelijke cursisten met asperges en flessen wijn. Hij nam de presentjes glimlachend aan. Ik hoop dat er verder in de privésfeer geen tegendiensten van de dames werden verwacht. Ik deed er geen navraag naar.
Ruim 15 jaar later mocht ik het in Amsterdam meemaken dat een zenleraar zich omringde met psychisch kwetsbare types, die speciale voorrechten genoten. Denk aan (herstellende) verslaafden en mensen die veel op mij leken, namelijk onbehandelde bipolairen en schizofrenen. Destijds wist ik weinig van misbruik binnen het (zen)boeddhisme. Een jaar later was ik helemaal bijgespijkerd.
Persoonlijk ben ik door zenmeditatie niet speciaal gekker geworden, afgezien van randpsychotische aanvallen die ook getriggerd werden door mijn stemmingsgevoeligheid en verslavingen van destijds. Terugblikkend denk ik dat het me lukte door meditatie mijn psychosegevoeligheid en talent voor verslaving meestal min of meer te kanaliseren. Tot dat niet meer lukte en ik door een GGZ-psychiater aan de antipsychotica en benzo’s werd geholpen, ongeveer 15 jaar lang.
In mijn huidige woonplaats Venray leerde ik vooral yogadocentes kennen die wel op een integere manier omgaan met labiele cursisten. Zenleraren, althans officiële, zijn hier niet. Dus is Ikkyu, het populaire stripfiguur uit Japan, nog steeds mijn favoriete zenmeester. Hij bestond echt. Ikkyu deugde naar verluidt voor geen meter. Hij was dol op sake en dames van lichte zeden, als hij tenminste niet in een berghutje zat te mediteren, poëzie schreef of tekende.
Het boeddhisme, ontstaan in India, kent de idee van caritas en naastenliefde niet zo. Shunryu Suzuki, de Japanse zenpriester die zenmeditatie naar San Francisco bracht, had een krankzinnig geworden dochter naar wie hij niet omkeek. Ze was in zijn Japanse tempel aangevallen door een man met een bijl. Zwaargewond werd ze blijvend waanzinnig.
De dochter van Shunryu Suzuki werd levenslang opgesloten in een inrichting. Haar vader, in Amerika inmiddels populair onder hippies en beatniks, bezocht haar nooit. Het staat te lezen in Crooked Cucumber, de biografie over Shunryu Suzuki-roshi, geschreven door David Chadwick.
Hij was een leerling van Suzuki. Amerikaanse discipelen zoals hij bezochten na de dood van Shunryu Suzuki wel zijn weduwe in Japan, maar niet zijn dochter.
Hendrik zegt
Enige correcties/aanvulling op je verhaal over Suzuki:
Suzuki’s tweede vrouw werd vermoord door een gestoorde monnik (Otsubo) met een bijl in 1952.
Dochter Umui – was 9 of 11 jaar oud toen dit gebeurde en werd hierna schizofreen en werd opgenomen in een inrichting en stierf in 1964.
Hij trouwde met zijn derde vrouw, Mitsu genaamd, in 1958 en verhuisde naar de VS in 1958, Mitsu kwam een jaar later.(1959).
Mitsu bleef in de VS wonen na de dood van Suzuki in 1971tot, ik meen, eind jaren 80 en stierf in 2016 – 101 jaar oud.
Het was dus niet zijn dochter, die werd aangevallen met een bijl maar zijn vrouw.(tweede vrouw)
– “Amerikaanse discipelen zoals hij bezochten na de dood van Shunryu Suzuki wel zijn weduwe in Japan, maar niet zijn dochter” is een vreemde zin – gelet op de feiten en datums .
Overigens heb ik niet bedoeld een compleet verhaal te geven over de familie van Shunryu Suzuki – er waren/zijn nog meer kinderen.
Het is slechts een reactie op je verhaal.
Peter Pijls zegt
Bedankt voor je reactie. Tip: google eens op zen en San Francisko, misschien herzie je je mening.
Hendrik zegt
Wat ik schreef heeft niets met mijn mening te maken – het is informatie wat vrij eenvoudig te vinden is.
Je kunt over de moord op zijn vrouw- Chie – lezen op o.a blz 142 in Crooked Cucumber.
De rest van wat ik schreef komt voornamelijk uit uit een interview met zijn oudste dochter – Yasuka Oishi – te vinden op Cuke.com.
Misschien niet zo relevant, maar ik heb Suzuki’s weduwe – Mitsu – meerdere malen ontmoet in SF.
Peter Pijls zegt
Dan heb je Crooked Cucomber beter gelezen dan ondergetekende, of juist niet.
Peter Pijls zegt
Weet je zeker dat je de biografie over Shunryu Suzuki zorgvuldig gelezen hebt? Ik bewaar andere, mogelijk actievere herinneringen aan dat boek.
Hendrik zegt
Het is meer dan 20 jaar geleden, dat ik het ik het boek heb gelezen, ik had ander herinneringen eraan dan jij beschrijft in je stuk en heb de moeite genomen om het op te zoeken.
Uit Chapter Eight -Family and Death 1952–1956 van Crooked Cucumber
blz 143 :
– De “He” is Shunryu Suzuki
“He told them that their mother was dead, that she had died at the hands of Otsubo. Then he said, “Please do not hate this man who has killed your mother. Rather you should hate me, because I didn’t listen to her or to Obaa-san or to you when you all warned me about him.” And he added, “From now on let us be together.”
He continued to confess responsibility for his wife’s death to everyone he spoke to. “It was my fault,” he said to Amano, his godfather and confidant. “I was too stubborn. I wouldn’t bend. I was so wrong.”
Het interview met de oudste dochter van Suzuki kun je vinden op Cuke.com – “Yasuko Oishi Comes to Visit”
Peter, het lijkt erop dat je weinig waarde hecht aan feiten, dus ik zal me voortaan onthouden van commentaar.
Peter Pijls zegt
Ook ik las het boek ca. 20 jaar geleden. Jij onthield sommige feiten beter dan ondergetekende, waarvoor dank. Ik had moeten schrijven: de vrouw van Suzuki in plaats van dochter, maar in mijn herinnering staat in het boek van Chatwick juist dat zijn vrouw hem op zijn verzoek nareisde naar San Francisco omdat hij werd lastig gevallen door vrouwelijke zennies. Of was dat zijn tweede vrouw? Heb jij het boek in je kast staan?
Hendrik zegt
Ik heb het boek in mijn kast staan, je kunt het ook op internet lezen op Cuke.com, de website van David Chadwick.
Het was zijn tweede vrouw die werd vermoord in 1952, zijn derde vrouw Mitsu reisde naar San Francisco in 1959, 1 jaar na Suzuki . Het huweljk met zijn eerste vrouw werd geannuleerd. (ze had TBC).
Wat betreft de reden van het nareizen naar SF vanwege het lastig vallen van Suzuki door vrouwelijke zennies.
– Dat is onjuist, maar je kunt het verhaal beter lezen in Crooked Cucumber.
Peter Pijls zegt
Niet alleen David Chatwick schreef over Shunryu Suzuku. Andere bronnen dan zijn biografie kunnen feiten bevatten die tegenstrijdig zijn aan jouw bron. Een bron is geen bron.
Hendrik zegt
Je schijft “niet alleen David Chat[d]wick schreef over Shunryu Suzuki.”
Gaarne hoor ik van je enkele alternatieven, ik zou dat zeer waarderen.
“vrouwelijke zennies” waren er nog niet in 1958, tenzij je het hebt over de vrouwen in de Japanse gemeenschap.
Ik zou je toch aanraden om de reden waarom Mitsu naar SF kwam bij Chadwick te lezen, dat hij zich baseert op een bron is jouw aanname.
De discussie is nu gesloten. Redactie BD.