Geen dood, geen vrees (64) – Lijden en doodgaan

Het is bijzonder om te zien hoe mijn leven in vier weken helemaal veranderd is. Van nog volop in het leven staan en nog veel willen doen (denken nog te kunnen doen), tot bezig zijn met de laatste aspecten van deze menselijke tijdelijkheid. Testament nog eens goed doorlezen, adressen voor rouwkaarten verzamelen (verhuiskaart vind ik een passender woord), uitvaartonderneming zoeken, liever in een rieten mand dan in een kist, welke kleding aan, nog een week naar Terschelling gaan met geliefde, kind en bonuskinderen, etc… Van deze tijd probeer ik nog zoveel mogelijk gebruik te maken hoewel ik me natuurlijk realiseer dat het heel snel kan gaan.

Op het moment is de pijn goed onder controle en dat is voor nu het belangrijkste. Altijd waren er wel mensen die vroegen of ik nog geen pijn had. Ik verbaasde me erover omdat ik niet wist dat pijn altijd bij kanker hoort. Dat krijg je als je de eerste in je familie bent die het overkomt. Gelukkig is er de huidige pijnstilling en hoef ik niet te lijden.

Het uitgangspunt van mijn lieve, zeer betrokken huisarts die de behandeling heeft overgenomen – nu ik vorige week heb aangegeven niet meer verder behandeld wil worden door de specialist – is dat ik met een glimlach op mijn lippen deze manifestatie kan verlaten, dus zonder pijn, zonder lijden.

Daarnaast helpen natuurlijk de inzichten die ik van mijn leraar Thich Nhat Hanh (Thay) heb geleerd. Hij heeft veel geschreven en gesproken over lijden en dood gaan vanuit een liefdevol perspectief. Hij benadrukt het belang van mindfulness en mededogen in het omgaan met deze moeilijke aspecten van het leven.

Volgens hem is lijden een natuurlijk onderdeel van het leven en moeten we leren om het te accepteren en er op een liefdevolle manier mee om te gaan. Dit betekent dat we ons moeten concentreren op het huidige moment en ons bewust moeten zijn van onze emoties en gedachten, zonder erdoor overweldigd te raken. We moeten ook leren om met mededogen naar onszelf en anderen te kijken en begrip en empathie te tonen voor hun pijn en lijden.

Als het gaat om doodgaan, gelooft Thay dat we ons moeten richten op het leven in plaats van op de dood. Hij benadrukt dat de dood slechts een overgang is van het ene bestaan naar het andere en dat we ons moeten concentreren op het waarderen van het huidige moment en het creëren van vrede en harmonie in ons leven en in onze relaties met anderen.

Hij benadrukt ook het belang van meditatie en mindfulness-oefeningen als hulpmiddelen bij het omgaan met lijden en doodgaan. Door regelmatig te mediteren en aandacht te besteden aan ons ademen en onze emoties, kunnen we ons bewustzijn vergroten en ons beter voorbereiden op de uitdagingen van het leven.

Over het algemeen benadrukt Thay het belang van liefde, mededogen en mindfulness bij het omgaan met lijden en doodgaan. Door deze kwaliteiten te cultiveren en ons te richten op het huidige moment, kunnen we ons leven verrijken en een gevoel van vrede en voldoening vinden, zelfs in moeilijke tijden.

Ondertussen kan ik gelukkig ook nog steeds erg betrokken zijn bij wat er om me heen gebeurt. Het schrijven met behulp van kunstmatige intelligentie (AI) vind ik mateloos interessant. Zo zijn de laatste vier alinea’s hierboven er mee geschreven.

Waar gaat dit toe lei(ij)den?