Reality is not on a side. The mind, as well, has, from the primordial, never been born as this sort of essence. The mind is, itself, reality. This is so because our dominion and our awareness are one.
When we meditate we do not make things up in our minds. We do not hold onto our spirit. We also do not meditate on any vantage point that uses the intellect. There is a formlessness to reality, so we do not meditate on any outstanding luster in any portion of the earth. We do not reject appearances, so we also do not meditate on a pristine emptiness that is like the sky.
For the great spirit that is in all things, there are no dharmas or persons, so there is no one to be the meditator. The objects of our knowledge are self-liberated, without us giving them up. There are no real things outside of or inside of ourselves and other beings. We are free from all concerns, so we have no hesitations. We maintain resolve, so we also have no doubts. We have no hope or wish, so we also have no split minds. We do not change, so we also do not deviate into the practices of any of the Tirthakara meditators.
The awareness of the self has neither an external nor an internal, so it is an expansiveness that does not go anywhere, while all the ten directions and all the Dharmas of Nirvana are only the mind. The Bodhicitta does not touch on a center or an extreme.
This is not the sort of thing where from atop the mats where we meditate on awareness we generate out there that there are ten directions to reality. It is clear that the direct perception of all the ten directions is reflexive awareness itself, but this kind of clarity cannot be visualized. The Dharmas of the three times, samsara, and nirvana are not to be mixed up, for our completely perfected awareness shines out instantaneously by itself. It has no object, for it is a magnificent one-pointed mind. In it, a single moment opens up and the detailed Dharmas for the three times are clear in their differing forms. This transcends any kind of knowledge. It is not some kind of knowledge in which we purify our lust for knowledge, which is simply what is natural in the present, and then gain a knowledge that we do not confuse with the things we tolerate.
Beyond Secret: The Upadesha of Vairochana on the Practice of the Great Perfection
Vertaald door Christopher Wilkinson. https://www.amazon.com/gp/product/1503270041
Lama Christopher Wilkinson begon zijn loopbaan in de Dharma op 15-jarige leeftijd met het afleggen van de toevluchtsgeloften van zijn stamleraar Dezhung Rinpoche. In de jaren die volgden introduceerde Dezhung Rinpoche hem bij Geshe Ngawang Nornang, Lama Kalu Rinpoche, Dilgo Kyentse Rinpoche, Nyoshul Khen Rinpoche, en vele anderen. Chris identificeerde zich vanaf het begin met de Rime Non-Sectarische beweging
Na een formele opleiding in Tibetaanse en Sanskriet talen, studeerde hij in 1980 af met een BA in Aziatische Talen en Literatuur en een BA in Vergelijkende Religie aan de Universiteit van Washington. Na twee jaar rondreizen langs de heilige plaatsen van Azië, onder meer in India en Nepal, werkte hij vijf jaar in de vluchtelingenopvang in Seattle, Washington. Omdat hij zich weer wilde verdiepen in boeddhistische studies, ging hij naar de Universiteit van Calgary, waar hij in 1988 zijn MA behaalde.
In 1990 ging Chris naar Sulawesi in Indonesië, waar hij drie jaar lang docent Engels was en onderzoek deed naar het oude Sri Vijaya-rijk. Terug in Amerika werkte hij als Research Associate voor de Shelly and Donald Rubin Foundation, waar hij een kleine rol speelde bij de vroege ontwikkeling van het Rubin Museum. Daarna doceerde hij vijf jaar lang als adjunct-professor aan de Universiteit van Calgary. Hij werd ook gedurende twaalf jaar Research Fellow aan het Centre de Recherches sur les Civilisations de l’Asie Orientale, Collège de France.
Vanaf 2012 begon hij vertalingen van Tibetaanse literatuur uit te brengen, te beginnen met de zeven delen van de Sakya Kongma Serie en momenteel met inbegrip van 30 delen van Grote Perfectie Tantras, en hij gaat nog steeds door met deze inspanning.
