The body of the Buddha,
Without any obstruction,
Is present in everyone.
The pervasive space of enlightenment
Has no obstructions,
And is totally pure.
We do not visualize a cause for our being obstructed, And we do not hinder anything that obstructs us.
It is for this reason
That the Buddha does not exist.
Even a name for the Buddha
Does not exist.
We have no graspings,
So we also have no sentient beings to be our objects.
We have no conceptualizations,
So we have none of the delusions that come from ignorance.
We have no cravings,
So we also have no thinking minds that would conceptualize.
We have no attachments,
So we also have no minds that have habitual tendencies.
We have no past,
So our futures also have no names.
We have no present,
So our emotional problems also have no names.
We have no ultimate truth,
So the relative truth also has no name.
We have no awareness,
So ignorance also has no name.
We have no Buddhas,
So sentient beings also have no name.
We have no teacher,
And a name that would make anyone teach does not exist.
So it is with the yoga
Of giving up the three actions:
We are surely present on the level of the non-conceptual.
We are unchangingly on the level of great bliss.
We are spontaneously realized.
Christopher Wilkinson: ‘De literatuur van de Grote Perfectie is verdeeld in drie secties of groepen: De Geest Sectie, de Ruimte Sectie, en de Upadesha Instructie Sectie. De Upadesha Instructie Sectie wordt vertegenwoordigd door een beroemde set van Zeventien Tantras. De drie Tantras die in dit boek zijn vertaald behoren tot deze zeventien Tantras. Al deze Tantras zijn dus gevuld met praktische adviezen en wijzen op instructies voor de beoefening en realisatie van de Grote Volmaaktheid. De Spiegel van het Hart van de Algoede is een directe inleiding in onze eigen natuur als de Algoede, een onderricht over de praktische kanten van mandala’s en van wijsheid, en een beschrijving van de manieren waarop we verkeerd kunnen begrijpen wat de Grote Volmaaktheid inhoudt. De Schikking van Kostbare Introducties bevat feitelijke instructies over veel van de yogische praktijken die met de Grote Volmaaktheid worden geassocieerd. De Geheime Kussen van de Zon en de Maan is de bron voor het Lied van de Vajra. Binnen de noemer van een onderricht over de vier soorten bardo’s, geeft het ons uitgebreide beschrijvingen van de beoefening van de Grote Perfectie zoals die van toepassing is op elk aspect van ons leven en onze dood.’
Christopher Wilkinson begon zijn carrière in de boeddhistische literatuur in 1972 op vijftienjarige leeftijd, toen hij de toevluchtsgeloften aflegde van zijn goeroe Dezhung Rinpoche. In datzelfde jaar begon hij met de formele studie van de Tibetaanse taal aan de Universiteit van Washington onder Geshe Ngawang Nornang en Turrell Wylie. Daarna ontving hij vele instructies van Kalu rinpoche en voltooide hij de traditionele beoefening van vijfhonderdduizend Mahamudra-voorbereidingen. Op achttienjarige leeftijd werd hij boeddhistisch monnik en woonde hij in het huis van Dezhung rinpoche terwijl hij zijn studie voortzette aan de Universiteit van Washington. In 1980 studeerde hij af met een B.A. in Aziatische talen en literatuur en een B.A. in vergelijkende religie (College Honors, Magna Cum Laude, Phi Beta Kappa). Na een rondreis van twee jaar langs boeddhistische pelgrimsoorden in heel Azië werkte hij vijf jaar bij de hervestiging van vluchtelingen in Seattle, Washington, waarna hij naar de Universiteit van Calgary ging voor een M.A. in boeddhistische studies, waar hij een baanbrekend proefschrift schreef over de Yangtik-overdracht van de Grote Perfectie-traditie, getiteld “Clear Meaning: Studies over een dertiende-eeuwse rDzog chen Tantra”. Vervolgens werkte hij aan een kritische editie van de Sanskriet tekst van de 20.000 regels tellende Perfectie van Wijsheid in Berkeley, Californië, gevolgd door een intensieve studie van de Birmese taal in Hawaii. In 1990 begon hij drie jaar als gasthoogleraar Engelse literatuur in Sulawesi, Indonesië, waar hij de overblijfselen van het oude Sri Vijaya-rijk onderzocht. Hij werkte enkele jaren als research fellow voor de Shelly and Donald Rubin Foundation en speelde een rol in de vroege ontwikkeling van het Rubin Museum of Art. In de jaren daarna werd hij Research Fellow aan het Centre de Recherches sur les Civilisations de l’Asie Orientale, Collège de France, en doceerde hij vijf jaar aan de University of Calgary als Adjunct Professor. Hij heeft vele boekdelen met vertalingen gepubliceerd, en gaat hiermee door.
