• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Twaalfde jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • Andre Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten – alle links
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
    • Redactiestatuut van het Boeddhistisch Dagblad
    • Redactieformule van het Boeddhistisch Dagblad
  • Privacy

Home » Boeddhisme » Bodai – in het bos

Bodai – in het bos

25 november 2022 door Zeshin van der Plas

Hoe ontelbaar de levende wezens ook zijn, ik beloof ze allemaal te redden.
Hoe enorm mijn fantasie daar over ook is, ik beloof te leren de werkelijkheid onder ogen te zien.
Hoe lang ik daar ook voor zal moet leren, ik beloof het onder de knie te krijgen.
Hoe lang ik ook met dit alles bezig zal zijn, ik beloof het helemaal af te maken.

Bodai heeft de nacht doorgebracht in het bos en wordt wakker door het getjilp van een eenzame vogel. Hij ziet verder niets, het bos waaruit het geluid komt is nog aardedonker. In het midden van het kamp gloeit het vuur van de vorige avond nog na. Aan de overkant klinkt het gekraak van iemand die zich op zijn bamboebed omdraait. Dit is voor Bodai wel een rare toestand, hij is wel wat gewend maar dakloos zijn was altijd maar van tijdelijke aard. Nu heeft hij geen uitzicht op verandering van zijn situatie, zou het wat voor hem zijn, een ascetisch leven? Langzaam begint het lichter te worden, dan ziet hij dat alleen Kaun nog op zijn bed, ligt de anderen zijn verdwenen.

Kaun komt overeind, geeuwt en krabt op zijn hoofd, zonder iets te zeggen loopt hij naar een grote kom water, vist er met een doek die hij als zeef gebruikt takjes, blaadjes en insecten uit. Dan plenst hij water in zijn gezicht om wakker te worden. Als hij klaar is maakt hij met een armgebaar duidelijk dat Bodai er ook gebruik van kan maken en als die klaar is met wassen is Kaun verdwenen. De jonge monnik inspecteert het kamp, er is beddengoed een grote waskom, bedelnappen, een paar boeken en wat lappen die als handdoek moeten dienen. Het is met recht een enorm armoezooitje. Bodai realiseert zich dat hij tenminste nog  scheergerei, een tas en een echte handdoek heeft, hij is rijk in vergelijking tot wat hier huist. Kaun komt met een juk vol takken uit het bos en gooit ze op een plek vlak-

Als zijn metgezel weer het bos in wil lopen vraagt Bodai hoe laat ze gaan eten. Kaun zegt peinzend: ‘Als er wat te eten is zal het net voor twaalf uur zijn.’

Bodai is verrast, wordt er dan niet ontbeten? Kaun legt hem uit dat er maar een keer per dag wordt gegeten, als er wat is tenminste. Hij zegt: ‘Ik ben degene die voor alles zorgt, de anderen gaan nooit uit bedelen. Ze zeggen ach, er zal wel een of andere goeie ziel langs komen die wat komt brengen, maar meestal ben ik die goeie ziel. Als ik niet af en toe ga bedelen waren er zeker al een paar  de hongerdood gestorven. Maar, vandaag heb je geluk, we eten om twaalf uur. En je hebt nog meer geluk ik ben hier de grootste flapuit,  aan mij kun je nog wat vragen, weet je hoe de anderen zijn? Ken je dat verhaal van dat klooster waar ze maar een keer per jaar wat mogen zeggen, nou dat is hier uitgevonden. Eh nee, ik ken dat klooster niet. Alleen op één januari mogen ze wat zeggen, maar als je het hele jaar niks mag zeggen, heb je er niet zoveel trek meer in en denk je op die dag-  nou laat maar. Voor de vorm zei een monnik: ‘Ik vond de misosoep dit jaar erg lekker.’ Het jaar erop zei een ander:  ‘Ik sluit mij aan bij de vorige spreker.’ Het jaar daar op zei een beetje knorrige monnik: ‘Is dat geouwehoer over die soep nou afgelopen? Nou, hier zeggen ze nog minder.’

Bodai luisterde naar het verhaal van Kaun. Maar waar waren de anderen? Ze zijn yoga aan het doen op de open plek, zei Kaun.

Zeg Kaun, waarom ben jij naar het bamboebosje gekomen?

Om mijzelf te leren kennen en waarom ben jij naar het bamboebosje gekomen? Bodai is stil, zijn vraag is onzinnig, waarom ‘is’ iemand? Kaun: ‘Het feit dat je hier bent is het bewijs van onze verbondenheid. Zonder dit karmisch lot was je hier nooit gekomen, zo’n verbintenis is noodzakelijk voor de regelmaat en orde in de dagindeling. ‘s Morgens meditatie en yoga, ‘s middags kyogyo,  de loopmeditatie, enzovoort. We hebben een schema opgesteld en afgesproken dat we dat volgen en zo helpen en steunen we elkaar.’ ‘Maar als ik hier zou blijven, vertel me eens wat voor meditatie doen jullie hier?’

‘Ach, niets anders dan in elk klooster, eigenlijk  kunt je er weinig over zeggen, ik heb mijzelf nog niet gered, dus anderen kan ik al helemaal niet redden, ik kan er sowieso  weinig over zeggen en de anderen zeggen helemaal niks. Als je het vermogen er niet toe hebt zo als ik, ben je een blinde die alle levende wezens wil redden,  als je de weg naar je eigen redding niet kan vinden Pfffffffff, in geschriften van patriarchen die op het pad zijn terug gekomen staan wel aanwijzingen; bijvoorbeeld, welke  richting je door het bos  moet nemen. Maar zelfs als je al die teksten uit je hoofd weet en er met anderen over debatteert, het helpt je niks.  Je moet je eigen manier vinden je eigen pad van bevrijding door het struikgewas hakken, en als je dat in je eentje wil doen, dat is ondoenlijk. Zelfs kluizenaars zo als Caki hebben samen met anderen het dharmapad geoefend. Maar zelfs hij kan niemand het pad naar beneden wijzen, wie zou er dan nog te redden zijn, je kunt niemand redden.’

Bodai: ‘ Maar is dat niet egoïstisch, alleen jezelf  redden?’

‘ Nee dat is dukkha, het idee ‘egoïstisch’ is het koesteren van geboorte en dood, daar doorheen breken is je pad door het struikgewas.  Er over praten schiet niks op, een pad hakken is meditatie. Yoga is een pad hakken, bedelen is een pad hakken, je zelf vergeten is een pad hakken, niet denken, alleen maar doen, ja het is zwaar, het is moeilijk, en dan nog’

Denk je dat er verdienste in ontberingen zit, na het bitter het zoet?

Wees niet bang voor ontbering en afzien, alle veronderstellingen, al  het grijpen en graaien- stop er mee het leidt tot niets, vertrouw alleen op je oefening.

Alles wat ik zeg komt niet van mij ,het is de stem van de oude patriarchen. Een paar jaar terug dacht ik het gevonden te hebben, ik dacht dat ik alles uitgebannen had, maar wat is dit allemaal? Dit bamboebos, dit kamp, de stad, mijn medebroeders, mijn honger, de pijn in mijn benen, het is alleen maar dukkha, lijden. Dus broeder Bodai wees er niet bang voor, zonder meditatie zonder dharmabeoefening is dit alles klinkklare onzin. Praten bevrijd je niet van geboorte en dood, praatjes vullen geen gaatjes en hakken zeker geen pad voor je.’

‘Kaun, ik heb een vraag, als je zelf een pad moet hakken, stel dat je verdwaalt, wie moet je dan de weg vragen, ben jij weleens verdwaald?’

‘ Jawel  in zo’n geval kan een geschrift van iemand die het pad terug  gekomen is uitkomst bieden, maar dan noch moet je het zelf uitvogelen. Maar met een klein beetje ervaring en ongeacht waar je met je gedachten ook zit, zie je dat zo’n tekst  precies de plek aanwijst waar je bent. Maar ook zonder tekst vind je aanwijzingen, de natuur zelf is dharma,  je kunt niet echt verdwalen, alleen maar het idee hebben verdwaald te zijn. En als je dit niet begrijpt,praktiseer dan meer, doe extra meditatie, leg meer concentratie aan de dag. Eigenlijk geeft dit gepraat meer verwarring dan zwijgen, maar ja ik ben een grote flapuit, kom help me om wat hout te sprokkelen.’

Delen is rijkdom:

  • Twitter
  • LinkedIn
  • E-mail

Categorie: Boeddhisme, Columns, Zen, Zeshin van der Plas Tags: bodai, BOS

Lees ook:

  1. Bodai  – een zware last
  2. Bodai – Varsika (de regentijd)
  3. Bodai – tempelkat vangt vleerhond
  4. Bodai – de wakkere monnik

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Primaire Sidebar

Door:

Zeshin van der Plas

Zenleraar, oud-globetrotter, oprichter van Suiren-ji zencentrum. Schrijver van versjes, liefhebber van het leven. www.zencentrum.nl 
Alle artikelen »

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

02 feb
Meditatie in het dagelijks leven
2 feb 23
04 feb
Innerlijke ruimte | Live en Online Workshop Kum Nye Yoga
4 feb 23
05 feb
Zen ochtend met Doin Sensei
5 feb 23
05 feb
Medicijnboeddha ceremonie | Live en Online
5 feb 23
05 feb
Ontspanningsmeditatie Rotterdam (vipassana)
5 feb 23
  • bekijk de agenda
  • De werkplaats

    De werkplaats.

    Boeddhistische kunstenaars

    Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
    lees meer »

    Pakhuis van Verlangen

    In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

    Erik – Een kleine geschiedenis van de leegte

    Erik Hoogcarspel - 1 februari 2023

    Logica is als de Formule 1: het geeft een hoop lawaai, maar het leidt ergens naar. Leegte gaat ook nergens naartoe, het heeft geen geschiedenis, dat hebben alleen de mensen die erover praten.

    Erik Hoogcarspel – Een beter boeddhisme met fenomenologie

    gastauteur - 16 januari 2023

    De Boeddha heeft zich ook nooit 100.000 geboortes herinnerd. Als je een goede meditatie hebt dan kan het voorkomen dat er heel veel situaties van vroeger door je hoofd spelen. En dat zijn allemaal geboortes van een ik en de dood van een ik. Je ik is niks anders dan het volledig verwikkeld zijn in jouw situatie. En dat gebeurt ook in je meditatie.

    Periyar E.V. Ramasamy de hemelbestormer

    Kees Moerbeek - 15 januari 2023

    De maatschappelijke initiatieven van de zakenman Periyar maakten hem populair en zijn populariteit nam toe door zijn activiteiten in de lokale politiek. In 1919 sloot hij zich aan bij het Indian National Congress, maar verliet deze partij teleurgesteld in 1925, omdat volgens hem de partij alleen de belangen van de brahmanen diende. In 1925 richtte hij de Self-Respect Movement op en daarna de Vaikom Satyagraha. In datzelfde jaar ging hij zijn eigen politieke weg.

    De twee hersenhelften ondergaan een hiërarchie verwisseling

    Rob van Boven en Luuk Mur - 11 januari 2023

    Een vriendin brak haar voet op vier plaatsen en kwam thuis te zitten. Ze woont alleen en toen ze de thuiszorgmedewerkster vroeg een boterham te smeren voor haar, was het antwoord dat ze dit niet mocht doen volgens haar protocol.

    Paul Boersma – Meditatie en pijn

    Paul Boersma - 10 januari 2023

    We vermijden in het dagelijks leven het lijden door er instinctief omheen te gaan, of anders door het te negeren, er geen aandacht aan te schenken, het te onderdrukken. In het eerste geval gaat het om mogelijke toekomstige pijn, in het tweede om aanwezige pijn, waarbij het makkelijker is psychische dan lichamelijke pijn te negeren, en makkelijker om de pijn van anderen dan de eigen pijn te negeren. Vermijden en negeren: dit is de dierlijke kant van ons mens-zijn.

    Meer onder 'pakhuis van verlangen'

    Footer

    Boeddhistisch Dagblad

    over ons

    Recente berichten

    • Boeken – ‘Odi en het Grote Bedoelingenboek’
    • VrijdagZindag – Niet normaal!
    • Leven in Thailand – vriendin
    • Meester tussen vorm en leegte
    • Het jaar 2023 – dag 33 – muur

    Reageren

    We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

    Over het BD

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
    Lees ons colofon.

    Zie ook

    • Contact
    • Over ons
    • Columns
    • Reageren op de krantensite

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.

     

    Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken.  Via de instellingen kun je bepalen wat je wel of niet toestaat: bekijk je instellingen.

     

    Privacy en cookies

    Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken en als je reageert: je naam en mailadres.

    Zo houden we bij hoe de site gebruikt wordt en hoe vaak.

    Hier kun je instellen welke cookies je wel of niet toestaat.

    Noodzakelijke cookies

    Met deze cookies slaan we je voorkeuren in het gebruik van deze website op.

    If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.

    Privacy

    Bekijk wat we wel of niet doen met je gegevens